Thuis

Wat een geweldige dag, ons gezin weer compleet!

Vanmorgen vroeg al in de auto op weg naar IJmuiden, gelukkig reed Fleur want ik had heel slecht geslapen, we waren vroeg en dat was maar goed ook want de Regina Maris was ook zeer op tijd in tegenstelling tot haar vertrek.  We hadden maar net ons spandoek opgehangen en om 10.15 zagen we haar aankomen. Spotten of we Koen al konden zien en ondertussen hield ik het niet meer droog. Het leek wel uren te duren eer de sluis open ging.

Daar was Koen en heel slim hij had een lichtblauw jack aan gedaan en ballonnen bij zich, goed herkenbaar. Bij iedereen sloegen de emoties toe.

Ik kon niet meer wachten en voordat Koen de kans kreeg om van boord te gaan heb ik al uitgebreid kunnen knuffelen, wat een heerlijk moment. Koen stond nog op de boot en ik aan de wal.

Toen mocht iedereen van boord:

We zijn weer compleet

Meteen een onderonsje met Fleur, zij heeft inmiddels hetzelfde meegemaakt.

Er was een grote tent opgezet, we werden verwelkomt door een haven koor, heel gezellig, en de sassers hadden nog een leuk lied gemaakt, het is een wacht….

De benodigde bedankje werden uitgedeeld en Mark en Sam moesten als afscheid toch nog even de traditie hooghouden.

Koen heeft heel uitgebreid de tijd genomen om afscheid te nemen, het is niet niks, je laat je vrienden achter en je thuis en je gaat naar je vrienden en naar huis.

De hele weg naar huis heeft Koen aan een stuk door verteld, fantastisch.

Thuis wachtte er een berg kaarten op hem en er was in het half jaar tijd wel het een en ander verandert in huis, wat een grote woonkamer, en de tv en de wc en het ruikt hier zo lekker en en en enz.

Namens Koen heel hartelijk dank voor de kaarten. Koen ligt even te rusten maar hij zal zelf ook een stuk schrijven over zijn hoogtepunten maar deze prachtige foto’s wilde ik jullie niet onthouden.

Koen is weer thuis!

In Nederland maar nog niet thuis

Onderweg naar IJmuiden met dank aan de Opa van Guus.

Ze zijn er!!!

Vandaag 10 april om 17.00 uur pink ik een traantje weg. Ze zijn weer terug in Nederland maar nog oh zo ver weg.

IJmuiden heeft een webcam en zo konden we mooi zien vanuit onze computerstoel dat ze heel mooi en rustig kwamen aanvaren. De komende 4 dagen hebben ze nodig om de boot te poetsen, alle spullen te pakken, rustig alles gebeurtenissen te laten passeren. Met elkaar nogmaals te lachen en te huilen. Ze zullen dit thuis moeten verlaten en vrienden voor het leven achterlaten. Het zal nooit meer zijn zo als op het schip.  Er komen oud sassers vertellen hoe het terug keren in het “normale” leven bij hen is gegaan. Er komen leden van het ouders advies team ook om te vertellen hoe ouders het ervaren. Het schoolwerk aan boord wordt afgerond en klaargemaakt om straks weer op school in te stromen.

Vanmorgen vroeg ontvingen we de laatste sail mail van Koen.

Start Koen            mireille@mroyen.eu

Hooi, ook de laatste sailmail voor mij nu. Wij hebben een tussenstop gemaakt in Frankrijk.

Ik ben uitgenodigd voor India’s terugkom feest dat zich 21-4 tot en met 22-4 plaatsvind. Kan ik daar heen? Ook komt er nog een gluten feest voor Lennard, datum nog niet duidelijk. Hebben wij iets gepland in de vakantie? Het lijkt mij ook een leuk idee om naar de markt te gaan op koningsdag. En we moeten nog samen shoppen. Erna gaat mijn kleedgeld in J. Ik verheug me erop jullie weer te zien.  Ik verheug me om mijn vrienden thuis weer te zien. Ik weet eigenlijk niet meer wat ik moet zeggen. Ik verheug me op de terugkomst en we gaan weer varen. Oh en we hebben een lange scheepsovername nu, ik ben niks en heb wacht van 1-5. Gaan we ook naar de IKEA om nieuwe meubels te kopen voor mijn kamer? Ik zie of een strakke moderne kamer of een drukke jongens kamer voor me. Kom maar met ideeën als ik thuis kom. Wanneer verwachten we in te kunnen trekken in ons nieuwe huis? Wordt het in de tussentijd een huurhuis? Deze vragen allemaal kunnen jullie natuurlijk niet meer versturen. Maar kun je ze opschrijven en beantwoorden bij terugkomst? Alvast bedankt. Nog maar 8 nachtjes!!! Groetjes, Koen

Stop Koen

Best persoonlijk maar ook leuk om te delen want het geeft aan dat hij zin heeft in de toekomst en vol met vragen zit. Heerlijk!

Ze hebben ook langs de prachtige Engelse kustlijn gezeild met de prachtige krijtrotsen.

Een hele lieve tante stuurt sinds 1 week elke dag een apje

Nu ze in IJmuiden liggen klopt het hart helemaal sneller.

Wat zullen ze veel te vertellen hebben. Net als Koen zijn er een flink aantal kids steeds zeeziek geweest, ze hebben best ruig weer gehad. Ze zullen komende dagen ook gebruiken om te rust te komen. Geen nachtdienst meer van 1-5, wel normaal kunnen eten, niet meer zeeziek zijn, lekker vers brood van de bakker, veel fruit, niets meer kruipen in voorraadhok, geen anti-slipmatjes meer, geen touwtjes aan deksel van pannen, anders vlieg de hele inhoud door de keuken, geen geval van banken meer, niet meer in een half nat schuin bed liggen, geen zeilpak aansjorren, geen tuigje omdoen om een toets te maken in hok vooraan schip,  niet meer…. maar wat zullen ze het missen.

 

 

Toch nog 1 tussenstop maar waar? Engeland of Frankrijk?

Ze vliegen bijna over het water zo hard gaan ze, vaak windkracht 8 maar dat is aan boord eigenlijk niet te doen. Onderstaand verhaal van Sophie wil ik jullie niet onthouden, elke keer vertel ik over de prachtige landen, de mooie plaatjes etc maar het kan er ook bar en boos aan toe gaan op het schip, moe, zeeziek, heimwee, hard werken.

SOPHIE Nog maar 1 dag minder dan een maand School at Sea

Nog maar 1 dag minder dan een maand zeilen, wacht lopen, in de regen zitten, het koud hebben terwijl je ingepakt in je zeilpak zit, te laat komen voor de wacht doordat je heel erg veel kleding moet aantrekken, zeilen hijsen of zeilen strijken en daarvoor van je schoolwerk gehaald worden, ieder uur het logboek invullen en in het midden van de
nacht opstaan voor je wacht. 
Nog maar 1 dag minder dan een maand school doen, zeeziek worden in de salon, dan toch maar proberen om buiten school te doen, al je boeken die nat worden van een golf, door de regen rennen om een toets in het kantoortje te halen, anti-slipmatjes die geen anti-slipkwaliteiten hebben waardoor alles door de salon vliegt, glazen water die over
je boeken heen vallen, op zoek moeten naar een docent omdat je het niet snapt, tegen de keuken blijven zeggen dat de muziek zachter moet en van de houten banken afvallen. 
Nog maar 1 dag minder dan een maand, dat is twee of drie keer, keukendienst doen, vroeg opstaan, afwassen, de mensen van school moeten storen om ingrediënten te pakken, met de incapabele blikopener blikken openmaken, pannen die overstromen door hoge golven, schoonmaken, proberen te snijden terwijl alles omvalt, deksels
die van pannen vliegen, interessante constructies met touwtjes maken om de deksels en de pannen vast te houden, mensen die de hele dag langskomen:
“wat eten we?”, heel hard “ETEN” schreeuwen, afwassen, vieruurtjes maken, nog meer
afwassen, nog meer dingen die omvallen omdat mensen nog steeds het idee van anti-slipmatjes niet begrijpen, de vloer dweilen en dan aan het einde van de dag heel vermoeid naar bed gaan.  Ook nog maar 1 dag minder dan een maand van dit
geweldige avontuur, waar we veel (voor ons) nieuwe landen gezien hebben en waar we veel nieuwe vrienden gemaakt hebben, hier op het schip en op
de eilanden. 
Maar ook nog maar 1 dag minder dan een maand voor we weer thuis zullen zijn, in ons eigen bed zullen liggen, het eten dat onze ouders maken zullen eten (wat veel beter is dan het eten hier aan boord), onze huisdieren dood zullen knuffelen, naar school
zullen gaan, al onze vrienden weer zullen zien en een rustig en regelmatig leven zullen hebben, waar alles gewoon stilstaat.  Nog maar 1 dag minder dan een maand van het meest geweldige avontuur van mijn leven, en waarschijnlijk ook voor een aantal anderen, tot nu toe, wat voor altijd bij ons zal blijven, wat ons een voorbereiding voor ons verdere leven heeft gegeven. 
Dan rits ik mijn zeilpak dicht, mijn kraag omhoog met het klittenband tot over mijn ogen. En mijn ingebouwde bivakmuts mag niet ontbreken. Vervolgens het meest charmante hoofddeksel dat er bestaat, de gele capuchon. En we zijn klaar om het barre weer te trotseren.  Dus tot over precies een maand.
Afgelopen zaterdag werden wij als ouders voorbereid op de terugkomst van onze kids, er kwamen wat oud-sassers vertellen, erg leuk om alle verhalen te horen hoe verschillend iedereen het beleefd had, natuurlijk heb ik thuis al een bak ervaring maar zoveel kids er zijn, zo veel verschillende manieren er zijn om alle te belevenissen te verwerken en het gewone leven weer op te pakken. Ook erg leuk om veel ouders te zien en met een aantal is een veel app-contact over de meest uiteenlopende zaken en dat is belangrijk, het is niet alleen voor Koen een hele belevenis en ervaring maar voor ons en het gezin, vrienden, school ook.

Wij zijn natuurlijk erg benieuwd hoe het straks met Koen zal gaan en natuurlijk moet er weer een nieuw evenwicht binnen ons gezin ontstaan, dat is al eens prima verlopen dus ik maak me er geen zorgen over. Ik ben benieuwd of Koen thuis vraagt waar de anti-slip matjes liggen, of opeens plotseling naar zijn beker grijpt bang dat deze voor de zoveelste keer omgaat vanwege een golf of zeer grote hellingshoek van het schip. Ben benieuwd…. de verhalen zullen niet meteen komen, zoveel meegemaakt maar we verheugen ons enorm.

Vanaf nu nog 10 nachten slapen…… feest

 

De laatste leg

Vanmiddag heb ik Koen heel even aan de telefoon gehad voordat de Regina Maris vertrok uit Horta voor de laatste leg, het laatste stukje van deze fantastische en bewogen reis.

Koen was erg moe vertelde hij maar ze hebben dan ook een geweldige week achter de rug.

Afgelopen maandag zijn ze natuurlijk warm onthaalt door de familie van de 3 deelnemers uit Horta en Andrea de moeders van Emilia en haar zus (ze heeft de reis ook gemaakt) had een aantal leuke activiteiten georganiseerd.

Eerst zijn ze diezelfde avond  heerlijk met een groepje gaan uiteten, ze hadden al 3x vega gegeten die week dus de keuze voor Koen lag voor de hand.

Maar natuurlijk kan het niet allemaal feest zijn dus dinsdags (21-3) hebben ze eerst de hele dag schoolwerk gedaan en er werd uitleg gegeven over de verschillende vissen.

Woensdag waren ze uitgenodigd op het stadhuis

en daarna hebben ze een uitwisseling gehad met de zeer luxe lokale school (met eigen zwembad) waar ook hun reisgenoten uit Horta opzitten

Er werden echt oud-Hollandse spellen gedaan en bubbelvoetbal.

S’avonds bleven ze slapen bij een van de klasgenoten, fantastisch, heerlijk in een echt bed. En wat een gastvrijheid op het eiland, namens Koen, nogmaals dankjulliewel gastouders.

Ze hebben gewerkt tussen alle activiteiten door ook nog gewerkt aan de kade schildering

Donderdag kregen ze in een vulkaan expeditie expositie tijdens een film een video te zien van de ouders.

Ieder gezin had een klein stukje film gemaakt en Emilia had hier een zeer leuke film van gemaakt en wat voor ons als ouders zo leuk was, ze had de reacties van de kinderen gefilmd en dat kregen wij weer te zien, zo tof en best emotioneel voor beide partijen.

S’avonds na een gezamenlijk diner kregen ze een plaatselijke dans geleerd, Cancando Regional, ze hebben wat afgelachen.

Vrijdag zijn ze naar de zeilvereniging van Jorge geweest en heeft Koen met Isa in een Valk gezeild en die avond hebben ze een presentatie gegeven aan de plaatselijke zeilvereniging.

Zaterdagmiddag t/m zondagmiddag heeft de 24-uurs solo bivak plaatsgevonden, het is de bedoeling dat je dat nadenkt over de afgelopen 5 maanden en dan bedenken wat het je allemaal heeft gebracht. Koen had zijn muziek bij en heeft verder vooral gezorgd dat zijn spullen droog bleven want het regende nogal.

Horta is een prachtig eiland en zeer gastvrij.

 

Vandaag 27 maart rond 14.00 uur plaatselijke tijd zijn ze vertrokken: Er staat ze een hele stevige wind te wachten en ze vertrekken dan ook meteen met een rif. Als ze heel voortvarend gaan zit er wellicht een rondje waddeneilanden in, dat zou super zijn toch?

En daar gaan ze:

Echt de moeite van het kijken waard: https://youtu.be/EMkRsN2AgIc  Thanks Jorge!

Bijna 15-4-2017

Aankomst Azoren

Vanmorgen vroeg is de Regina Maris aangekomen in Horta, een van de eilanden van de Azoren. 3 deelnemers komen van Horta en vanmorgen werd het schip opgewacht door familie en vrienden en de rest van de 30 deelnemers (de ouders) werden via de app goed op de hoogte gehouden, nog onze dank hiervoor. Ik zal aan mijn telefoon gekluisterd met tranen in mijn ogen.

Onderweg heeft er eerst nog een scheepsovername plaatsgevonden, hij heeft op een zeer originele functie gesolliciteerd maar dat verklap ik nog niet, dat staat in zijn sas-story die er binnen kort aankomt.

Gisteravond was de RM al in de buurt van Horta maar dan zouden ze in de nacht aankomen en dat ik niet leuk voor de familie die staat te wachten en ook niet voor de jeugd zelf, dus de nachtwacht en vroege wacht  (Koen van 5-9) hebben nog wat extra oefeningen gehad.

Eindelijk om 9 uur onze tijd, 7 uur plaatselijke tijd kwamen ze keurig aan.

Deze kade is heel beroemd en bijna elke schip maakt een schilderij op de kade, elke jaar van School at sea heeft daar ook zijn eigen kunstwerk achter gelaten, Fleur heeft er 2 jaar geleden aan meegewerkt.

Het welkoms comité stond al klaar, een klein voorproefje op 15-4. Ik begreep dat de 3 kids uit de Azoren ze wel doorvaren naar IJmuiden.

We kregen veel filmpjes doorgestuurd en natuurlijk meteen spotten of we Koen zien, hij heeft een grijs zeiljack met gele capuchon.

Dit keer ontbijt met gekocht brood!

Ze hebben nu de telefoon en heerlijk uitgebreid gebeld, de laatste week geen last meer gehad van zeeziekte,  goed kunnen leren en genieten. Ook gewoon wacht gelopen.

Ze zijn massaal de supermarkt in gerent, spot goedkoop ten opzichte van Bermuda en gewoon weer in Euro’s. Chocolade wordt 1x per week aangevuld, de lokale bevolking kan het nu wel schudden na 33 hongerige kids.

Ze hebben allemaal prachtige school at sea vesten aan, ziet gaaf uit.

De rest van de week volgt er nog een solo bivak, Mieke de projectleider aan wal is naar Horta gevlogen, ze gaat de kids vertellen over de aankomst op 15-4 en  wat er allemaal op ze afkomt als ze straks weer thuis zijn, dat is ook niet niets.

Verder is er nog een leuke scheepslog geschreven door Jeroen:
28-2 JEROEN De dag waarop niemand jarig was (of toch wel) Er was eens een dag waarop niemand jarig was. Toch werden er die ochtend verjaardag liedjes gezongen.
Twee mensen werden ook heel de tijd gefeliciteerd. Als vieruurtje was er ook nog eens taart en er werden 2 verjaardag dozen geopend, hoe kon dit nou zo zijn als er niemand daadwerkelijk op die dag jarig was.
Laat mij je vertellen hoe dit vreemde voorval ontstond. De twee mensen die die ochtend gefeliciteerd werden zijn Koen en ik, voor Koen is het namelijk zijn aankomst dag waardoor hij zijn verjaardag doos mocht openen. Voor mij was het ook niet mijn verjaardag maar omdat ik op 29 februari geboren ben vier ik het op de 28ste in een jaar
waarin de 29ste niet valt.  Wel grappig eigenlijk dat er op een dag waarop
niemand jarig is er toch feest wordt gevierd

 

 

 

 

Afscheid Bermuda en op naar de Azoren

Nog enkele foto’s van Bermuda, een extreem duur land.

Voor de site van school at sea wordt bijna elke dag door een leerling een verhaaltje geschreven, Koen was ook weer aan de beurt, geniet van zijn heerlijke fantasie:

4-3 KOEN Familie, tekenspellen
Wat moet je nou doen als je geen concentratie hebt voor school?

 (ff  wennen  straks recht in schoolbank)

Wandelen, een boekje lezen? Saai toch? Maar wat kun je dan doen?  Ik weet wel wat ik moet doen, allemaal spellen die je kunt doen met: Pen en Papier. Zoals…  Stickmanfight! Een spannend spel die pas ophoud als je fantasie op is. Wie wint er? Wie heeft de meeste fantasie? Versla je  tegenstanders met een potlood en een gum. Houd jij het op een simpel spel met wapens en bunkers? Of ga jij los in een ingewikkeld gevecht met ruimteschepen, robots, machines en beesten. Aan jou de keus. Om het extra moeilijk te maken zijn er allerlei varianten, zoals onderwerpen als Star Wars, de schaduwwereld of Pokémon. Of verbied wapens zoals machines, dieren of voertuigen. Teken, vecht en win! Stickmanfight! Haal het nu in huis!
Galgje! E! K! Raad het woord of hang. Iemand verzint een woord en geeft het aantal letters aan in streepjes. Nu is het aan de andere speler(s) om het woord te raden, door letters te raden. Bij elke foute letter wordt er een onderdeel van de galg getekend. Als laatste wordt jij getekend, aan de galg. Voor spijt is het te laat want je hangt! Je wint alleen als je het wordt raad zonder dat je hangt. kan jij de spanning aan? Galgje, nu in ieder huis  verkrijgbaar. Kamerverhuren, krijg jij de meeste kamers? Maak een raster zonder lijnen van hoe groot je maar wilt. Het veld bestaat dus uit allemaal vierkantjes. De spelers zetten na elkaar een streep, die ¼ van een van de kamers vult. Vul jij de hele kamer? Dan is hij van jou en krijg je een punt. Wie de meeste kamers heeft wint.  Je kunt het raster vormen geven die je maar wilt. Ga jij de uitdaging met je vrienden aan? Kamerverhuren,
op=op!  Zoals je leest is er genoeg te doen als je je verveelt. Dus waarom ben je mijn blog nog aan het lezen? Probeer een van de spellen!  (Deze advertentie is er niet verantwoordelijk voor als uw kinderen geen school meer doen.  Pas op! Deze spellen kunnen problemen veroorzaken in het leerproces van uw kinderen.)

Start Koen                            

Hoi, hoi! Het is weer tijd voor de sailmail maar ik ben wederom zeeziek. Ik heb hiervoor een blogje moeten schrijven voor de site dus ik sta al op kotsen. Gelukkig hebben we elkaar kortgeleden nog gesproken. Op Bermuda hebben we een oud fort bezocht, dat was super gaaf. Er waren allemaal gangen en kamers. We hebben er verstoppertje gespeeld. Ook hebben we onze laatste dollars uitgegeven.

Nu gaan we echt terug, alleen nog de Azoren en misschien nog een ongeplande tussenstop. Het is hier super gezellig maar ik ben ook aan het aftellen. ik heb weer 5-9 wacht met Sam, Iris, Pim, Mark en Maud, dat vind ik super chill want dat vind ik de fijnste wacht.Als je ’s ochtends brood bakt is je wacht zo voorbij. De andere taak is afval knippen maar dat valt reuze mee. Je bent snel klaar en je mag handschoentjes aan. Ik verheug me op de Azoren want daar hebben ze wel normale winkels en normale prijzen. Ook betalen ze er met onze kleurrijke euro’s. De 24 uurs bivak lijkt me ook heel leuk. Nou ik rond nu af. Hoe gaat het met jullie? Voor ons begint het koud te worden, hebben jullie al de zon gezien? xxx Koen.

Stop Koen

Van Bermuda naar de Azoren is nog 14 dagen zeilen, ze hebben goede wind en gaan heel hard. Er gaat wel weer een arts mee aan boord.

maandag 13 maart 2017

Een maan die opkomt en aan het einde van de nacht de zon die opkomt.

Afgelopen week was er een bloed maan door de reflectie lijkt de maan extreem rood en groot.

Storm, zeeziek, heimwee, aankomst (dag) Bermuda

Het project heet School at Sea en dat betekend dat school hoog in het vaandel staat, alleen gaat dit lastig met zeeziekte, de een heeft er meer last van dan de ander. Nu had Sas bedacht om de groep de achter loopt met school door zeeziekte de eerste 3 dagen wacht te laten lopen zodat ze weer aan de zee kunnen wennen en dan 3 dagen school. Goed bedacht maar het liep anders. Na 3 dagen zeilen kwamen ze terecht in een zware storm, windkracht 8/9, regen en de golfslag kwam van de zijkant dus het schip beukte op de golven. Ze hebben zelfs op 3 km afstand een tornado gezien, dit wil je eigenlijk niet weten.

Sailmail Koen

start Koen                            

hoi, ik ben in hartstikke zeeziek, dit wordt daarom ook geen lange sailmail. Lig al 3 dagen in bed. Het gaat al een beetje beter hier maar ik verlang wel nog vaak naar huis.  Hoe gaat het met de huisdieren? De eigenreis met Quinten was wel heel leuk. Ik ben nu al bijna aan het overgeven dus ik rond het nu al af. Sorry. Maar in Bermuda kan ik je waarschijnlijk nog spreken. Hou van jullie. xxx Koen.

stop Koen

Gelukkig is het nu weer wat rustiger vaarwater, maar de temperatuur wordt kouder en natter

Ook is er geoefend met een sextant, dit is een nautisch navigatie instrument waarmee de verticale hoek tussen een hemellichaam en de horizon wordt gemeten. Als deze hoek, de datum en het tijdstip van de dag bekend zijn, kan de meridiaan worden berekend, de positie in noord-zuidelijke richting op het aardoppervlak. (Wikipedia)

28 februari is altijd een heel speciale dag voor ons, 16 jaar geleden kwam Koen bij ons

wonen en dat vieren wij altijd heel uitgebreid, ik had een verrassingsdoos meegegeven aan boord met wat cadeautjes en een leuk fotoboekje. De kapitein Sam heeft er een feestje van gebouwd compleet met taart. Ook Jeroen aan boord was (niet) jarig, schrikkeljaar, en dat hebben ze ook maar meteen gevierd, dubbelfeest telt voor 3, gezellig dus.

Koen mocht van Sam even naar huis bellen en dat was heel fijn. Heerlijk om zijn stem te horen, hij vertelde dat hij zich alweer wat beter voelde maar ons miste. Vroeg hoe het met de huisdieren ging en dat schoolwerk weer op gang was gekomen. Ze zijn later als gepland in Bermuda vanwege de storm, op afstand konden ze zelf een tornado zien. Was erg heftig allemaal.

Sam had nog even snel een foto door geappt, dankjewel Sam, wordt hier erg gewaardeerd.

Eigen reis Cuba

 

Eigen reis…..

Koen reist dit keer samen met Mark, Jorge, Maurits, Denise, Gwen, Nikki en Maud.  Hun begeleider was eerst Madelon en daarna Quinten. Ze zijn vanaf Havana meteen helemaal naar het andere kant van het land gegaan Trinidad.

Het is 315 km maar ze hebben er maar liefst 7 uur over gedaan, oude auto’s, klapband, weg kwijt, slechte weg etc. Ze hebben daardoor wel wat van het land gezien. Maar of ze daar op zaten te wachten? Veel tabaks plantages en oude boerderijen onderweg. Alles is oud.

Die avond hebben ze heerlijk uit gegeten (wat anders dan uren en uren keukendienst en uren en uren afwassen). Daarna zijn ze naar een discogrot geweest, super! Ze hebben de overgebleven nachtelijke uren geslapen in een Casa. De volgende dag zijn ze gaan paardrijden.

Om aan het einde van de dag af te koelen in een prachtige waterval.

Terrasje pikken

Nog een nachtje in Trinidad en dan de volgende ochtend door naar Santa Clara.

Vervoer is best lastig omdat het een grote groep is:

Dit was de ideale oplossing!

In Santa Clara aangekomen hebben ze het Che Guevara Mausoleum bezocht. Het heeft te maken met de revolutie, het is een aandenken aan de slag om Santa Clara waar het rebellenleger een belangrijke overwinning boekte in de  Cubaanse revolutie. Het recentste bouwwerk is het mausoleum met de resten van Ernesto Che Guevara, die dertig jaar na zijn dood in Bolivia zijn gevonden en in juli 1997 naar Cuba zijn overgebracht. De graftombe ziet eruit als een grot en omvat een reeks nissen met beenderurnen. In het midden brandt de eeuwige vlam. Elke dag komen Cubanen hier hun helden een eer bewijzen.

 

Het middelpunt van de stad is het plein Parque Vidal.

De dag erna mocht een bezoek aan een sigaren fabriek niet ontbreken.

Ze hebben het gezellig:

De dag erna naar Havana, vervoer blijft lastig

 ? Nee hoor

 Ook niet

Een echte ouderwetse Cubaanse auto bracht hun naar Havana en iedereen paste erin, bagage gewoon op het dak.

Havana heeft veel oude gebouwen, hier het Capitool, het is een exacte kopie van het Witte huis in Washington, alleen 1 meter hoger.

Het hoogste gebouw van Havana

Gemeente huis

Nog meer kleurige gebouwen

Plaza del San fransisco

Ze zijn ook op bezoek geweest bij de oudste bakkerij en ze mochten zelf brood bakken en zoveel eten als ze wilde.

Er zijn nog genoeg oude auto’s te zien.

 Hoe gaaf!

Hieronder zie je Quinten, de stuurman die mee is als begeleider, bij het grote beeld van Jezus Christus, dit is door een Cubaanse beeldhouwer gemaakt in 1953. Het ligt aan de heuveltop aan de baai van Havana.

Uiteraard kan de pizza niet ontbreken.

Nee, das verboden, alleen kijken

Vandaag vrijdag 17 februari heb ik nog geen contact gehad, ze gaan vandaag weer terug naar de Regina Maris en gaan hun reis vervolgen naar Bermuda, alweer een stukje dichter naar huis

Als de kids/jong volwassen terug komen dan heeft er wat wisseling van de wacht plaatsgevonden, niet iedereen kan een half jaar meevaren. Verder is het bijzonder om te zien dat de kids de benodigde discipline en verantwoordelijkheid aanleren. Het is een vaste groep aan het worden en er ontstaan hechte vriendschappen. Voor de leerkrachten is het ook een heftige ervaring, op het vaste land gelden deze discipline veel minder en ook voor hun is het een enorme leerschool. Voor iedereen een leerschool voor het leven. Zeeziekte, heimwee, bijna geen privacy, lange dagen, veel indrukken, ga er maar aanstaan, voor zowel kids al volwassenen.

Respect voor iedereen.

Eigen reis Cuba – Quinten:

Mijn naam is Quinten Boot en ik ben 9 februari aan boord gekomen om als matroos op de Regina Maris mee te varen. Een dag nadat ik aan boord was gekomen vertrokken de kinderen van School at Sea op een week lange reis door Cuba, die zij van tevoren en tijdens de reis zelf moesten organiseren. Door omstandigheden was er een nieuwe begeleider nodig, twee dagen nadat ze vetrokken waren, en ik werd daarom gevraagd om mee te gaan, wat ik graag wilde doen. Zodoende vertrok ik 12 februari met de taxi naar Trinidad, waar de groep kinderen toentertijd verbleef.
De groep bestond uit: Nikki, Maud, Denise, Gwen, Jorge, Maurits, Koen en Mark.
Zondag, 12 februari
We kwamen ’s avonds toen het al donker was aan – Pascal, de onderwijscoördinator, was ook meegegaan – en de kinderen ontvingen ons hartelijk. De Casa (een hostel op Cuba) was eenvoudig en de leerlingen waren verdeeld over twee kamers met elk een tweepersoonsbed, waardoor een aantal op matjes op de grond moesten slapen. Na een korte bespreking over hoe de situatie was, zijn we rond middernacht gaan slapen met het plan de volgende dag naar Santa Clara te reizen.
Maandag, 13 februari
Het was rond acht uur toen de eerste mobieltjes hun wekgeluiden loslieten. Een klein poosje later slofte de eerste met slaperige oogjes rond door de Casa, een aantal zat moedeloos op de grond in de gang. Door de activiteiten was het de voorgaande dagen laat geworden en die slaap hadden ze blijkbaar niet in 1 nacht kunnen inhalen. Buiten kwam de stad tot leven en vanaf het brede balkon, waar de ochtendlucht nog fris was, hoorde je de hanen kukelen en de Cubanen babbelen.
Met fruit en ei in onze magen zijn we op pad gegaan, het kleurrijke Trinidad in. Op veel plekken zou je de stad, naar Hollandse maatstaven, onverzorgd kunnen noemen maar dat past juist en vaak zie je dat de bevolking toch, op zijn manier, zijn best doen om het mooi te houden; er is een bepaald gevoel voor stijl. Een kleurrijke stijl, want de strak naast elkaar geplaatste huizen zijn vaak in felle kleuren als blauw, geel en roze geverfd.
De oude Ladas, Chevrolets en paard-en-wagens ratelden over de kinderkopjes terwijl we in de drukte een geschikte taxi probeerden te vinden. Een achttal backpacks deinend in een rij, zoekend naar de schaduwkant van de weg. Maurits en Jorge kwamen naar voren als de initiatiefnemers voor het vinden van een taxi en af en toe bleek Denise ook daadkrachtig te zijn als de situatie dat vroeg.
De groep wilde een taxi vinden die ze voor 60 CUC (Cuban Peso Convertible) naar Santa Clara kon brengen maar de Cubanen bleken het daar niet mee eens te zijn en vroegen niet minden dan 90 CUC. De groep bleef consequent, met als gevolg dat ze geen taxi konden vinden die geschikt was. Tijdens het onderhandelen had Jorge het meeste werk, omdat hij degene was die een beetje Spaans sprak. Na een kortstondige ontmoeting met de groep van Jurjen en de aankoop van een paar liter ijs, streek de groep neer bij de Casa die ze voorheen in Trinidad bezocht hadden. Ze konden weer even hun schouders en benen rusten, de boekhouding van hun financiën nogmaals doornemen – Gwen deed dat heel goed en consequent – en de eigenaresse van de Casa vragen een taxi voor hen te bellen. Ze besloten om toch maar meer dan 60 CUC voor de rit te betalen.
Kwartieren tikten voorbij en de taxi kwam niet opdagen. Negen Nederlanders, zittend, sommige liggend, uitgezakt, op de voorgrond van de enorme, blauw geverfde, deuren van de Casa. Voor ons druppelde een schoolgebouw leeg. Jongelui in de blauwwitte schoolkleding van Trinidad. Een paard klakte voorbij. De rijder was gekleed in traditionele boerenkleding, een breed gerande witte hoed op het hoofd. Even draaide hij een rondje met zijn paard en begroette een aantal omstanders, voordat hij zijn weg vervolgde. Een aantal van de groep begon onrustig te worden en wilde niet langer wachten en een taxi elders in de stad regelen. Aan het andere eind van de straat begon een kundig trompettist oude popliedjes te blazen; een verzachting voor het wachten. Uiteindelijk wilden onze Cubaanse bekenden ons in twee auto’s verdelen, wat niet mogelijk was vanwege het behoud van een veilige reis, en besloot de groep op te stappen richting het centrum. Er moest toch maar meer geld uitgegeven worden – later zou blijken dat alle prijsverwarring de veel te goedkope heenreis als oorzaak had.
Een wit Volkswagen taxibusje werd gevonden en na een geëscaleerde prijs discussie, waar de hele straat zich mee leek te bemoeien, waren we eindelijk onderweg.

De tocht was interessant. De taxi had een onbetrouwbare koppeling en op gegeven moment kwam de bus op een steile helling tot stilstand en kreeg de bestuurder het niet meer voor elkaar de koppeling in zijn 1 te krijgen. Nadat de bestuurder liggend onder de bus even aan de schakelstang had gefriemeld konden we, met slippende banden, weer op de helling omhoog komen. Het bracht het nodige gejoel teweeg en het werd de aanzet om, wederom, gezamenlijk liederen te zingen – dankjewel Koen en Mark. We slingerden verder door het berglandschap, onder groepsgezang vanaf de achterbank.

In Santa Clara werd het geduld een beetje uitgedaagd. Er moest een Casa gevonden worden en de groep was hongerig. Er werd, na een aantal sporadische stemverheffingen, een geschikte Casa gevonden. Twee kamers werden er gehuurd, 1 voor de dames en 1 voor de heren. De heren hadden goudkleurige bedden omringd door champagne gekleurde wanden en bij de dames was alles hemelsblauw; een uitstekende slaapomgeving.

De stad was genoeglijk. Een klein park in het centrum had de functie van verzamelplein. Kitscherig ogende, met zuilen gefundeerde gebouwen omringde het park en op de vele staalrode bankjes zaten lokalen het centrale wifi-station te gebruiken; communistisch internet.
’s Avonds bleek lekker eten onmogelijk te zijn in Santa Clara en na een korte blik in het patserige uitgaansleven, zijn we doodop te kooi gestort.

Dinsdag, 14 februari

Vandaag hadden ze zich na een dankbaar ontbijt eerst naar het wifi-park gehaast. Ik wachtte geduldig af en dronk van mijn watertje. Later zouden we de sigarenfabriek gaan opzoeken.
Met het adres op zak, net van het internet verkregen, vertrokken we richting de sigarenfabriek. Rechte geasfalteerde straten en rijtjeswoningen. Het werd buiten het centrum al snel onverzorgder maar het was dan ook maar een klein stadje.

Na twee keer verkeerd gelopen te zijn, vonden we de sigarenfabriek. Hij bleek over een uur dicht te gaan en we moesten kaartjes kopen in een hotel aan het centrale plein. Dat werd rennen. Na een snelle palaver waren Jorge en ik de uitgekozenen om terug te joggen en kaartjes te halen. Jorge vanwege zijn Spaans en ik omdat Maurits dat leuk vond. Het werd toch redelijk eenvoudig voor Jorge en mij want we mochten een paard en wagen opspringen en de man was zeer enthousiast om ons zo snel mogelijk bij het hotel te krijgen; het arme paard. Puffend teruggekomen waren we op tijd voor de rondleiding, die een half uurtje duurde.

De dag verliep verder rustig. We vonden een lokaal eetloketje in een woonhuis waar we kip en rijst konden eten voor een paar cent en ’s avonds wisten we een restaurantje te reserveren dat, te merken aan de lange wachtrij, een van de weinige was die wel lekker te eten had. En buiten de ongemakkelijke bank waarop we moesten zitten, was het restaurant ook nog eens leuk aangekleed. ’s Avonds was het tot laat een heksenketel op het dakterras van ons hostel, toen twee verschillende groepjes elkaar uitdaagden in een gevecht papaja smijten. Het zou de oorzaak worden van een zware volgende dag.

Woensdag, 17 februari

Brandende ogen en niet vooruit te branden leerlingen, dat werd het beeld van deze ochtend. Nadat ik bijna op het hoofd gesprongen had van een aantal van de hardnekkige slapers, zaten allen aan het ontbijt. Het ontbijt was goed, broodjes ei en fruitsapjes, dus dat hielp ze wel erbovenop en even later waren alle tassen ook gepakt.

Omdat de groep meer wilde zien dan alleen de steden Trinidad, Santa Clara en Havana, kozen ze ervoor een pitstop te maken in Matanzas en daarna door te taxiën naar Havana.
Een taxi was snel geregeld, want de eigenares van het hostel kende iemand, en even later bromde we over de weg in een 60 jaar oude Chevrolet station. Allen verheugde zich op de trip omdat ze dan in de taxi konden slapen maar ze kwamen bedrogen uit want de auto was te krap en zat te ongemakkelijk om te kunnen slapen dus het bleef bij knikkebollen en naar buiten kijken.
Matanzas is net als Santa Clara maar dan aan de kust en toen we bij het centrale pleintje aankwamen, leek het net of we weer in Santa Clara terug waren. Planningloos discussieerde de groep over waar we heen moesten. Mark lag vooral languit op zijn tas of op zijn buik zodra hij daar de kans voor kreeg – hij had naast de moeheid ook last van zijn maag. Uiteindelijk werd de kust gekozen als

bestemming en algauw lag de troep kinderen te spartelen in zee. Vanaf het kleine strandje keken de niet-zwemmers neutraal toe, een nep-Cola in de hand.
Veel werd er verder niet gedaan. We liepen een rondje, bezochten een kerk en vonden na een lang stuk lopen uiteindelijk een soort vrachtwagenbus om ons voor een te hoge prijs naar Havana te brengen. Een bus voor onszelf. Het was een bron van enthousiasme en even leken allen weer topfit te zijn. We hingen als apen ondersteboven in de bus en zongen debiele liederen van de Snowboys.

De energieke uitspatting duurde niet lang en de rit vervolgde zijn weg in een zwijgend brommen. Rechts glinsterde het blauw van de Atlantische Oceaan. Jaknikkers stonden werkloos stil op de witte stranden.
We stapten uit nabij het centrum van Havana en er moest weer een hostel gevonden worden. Het werd de grootste uitdaging van de week want veel van de hostels waren vol en de constante moeheid begon de tolerantie van de individuele reisgenoten te breken. Er kwamen discussies over de richting waar gezocht moest worden maar er werd nooit collectief een knoop doorgehakt. Een aantal begon zich negatief te uiten tegenover de anderen. Jorge, die het meeste werk had, bleef daarentegen rustig en zeurde nimmer tegen de anderen. Af en toe liet hij mij weten dat hij het niet met de ideeën eens was maar van boosheid was bij hem nooit sprake.

Dankzij de hulp van een Havanese wisten we een hostel te vinden die misschien slecht verzorgd was – het waren twee extra kamers boven een armmoedige 1 persoonswoning – maar ook relatief goedkoop was. We konden dus op weg om te eten en omdat Nikki van de zomer al in Cuba op vakantie was geweest, wist zij een goede pizzeria/pastarestaurant aan te wijzen. Uiteraard werd daar niet meteen voor gekozen en liepen we eerst zoekend rond op zoek naar dat ene perfect restaurant waar je goddelijk voer voor niks zou kunnen krijgen. Dat kwam natuurlijk nooit en zodoende eindigde we toch in de pizzeria. Uitstekend gegeten en voor mijn lichamelijke toestand, een goddelijke maaltijd.

De pizza deed ons allen goed en de avond bracht een komische wending toen een aantal indrukwekkende, twee meter lange, Cubaans/Afrikaanse broodbakkers ons in hun bakkerij uitnodigden om bolletjes te draaien. “Close your hands. Turn faster”, bromde hun stem toen ze Gwen en Koen bekritiseerden op het draaien van de bolletjes deeg. Ik deed nog en poging hun uit te leggen hoeveel verschillende soorten brood we wel niet hadden in Nederland maar het enige wat ik kon vertellen was het weinig indrukwekkende verhaal dat we ook bruin en geel brood hadden. “With many seeds”, sprak de grote bakker met lage stem. “Yes exactly!”, antwoordde ik en in gedachten bedankte ik hem voor zijn hulp. Maud en Denise konden me van verderop alleen maar uitlachen. “Goed verhaal Quinten!”.
Donderdag, 17 februari
De volgende ochtend werden we, onder het nodige gezeur, om 9 uur het hostel uitgetrapt en er moest dus weer eens een nieuwe Casa gevonden worden. Een aantal kon door ongeduld niet meer bij de groep blijven en ook al namen Maurits en Maud vanwege het getreuzel van de rest goed het initiatief, het ging ook ten koste van het moraal van de groep en Gwen, die altijd graag communiceerde over het plan, gaf het nodige protest. Maurits en Maud lieten de groep voor wat het was en kozen de verkenning. Het gaf resultaat en we kwamen terecht in een prachtig verzorgde Casa. Het was een huis in een huis met twee kamers met een balkon dat over de woonkamer hing alsof de woonkamer een binnenplaats was. Alles was mooi aangekleed en de kleuren turkoois/groen prijkte op de wanden en de stalen wenteltrap. Helaas kon deze prettige wending er niet voor zorgen dat het groepsgevoel terugkwam en het ongeduld nam een nieuw doel ter hand: het vinden van wifi. Dezelfde initiatiefnemers haastten zich weer voor de groep, luisterden niet naar overleg en kritiek en kwamen in een onveilige situatie. Het bracht Gwen tot het idee om de groep in drietallen op te splitsen en later op de dag voor lunch weer samen te komen. Dat bleek een succesvol idee te zijn en twee uurtjes later zaten we weer tevreden babbelend in ons bekende pizzeria restaurant.
Havana is prachtig. Reusachtige met zuilen omringde gebouwen, opgetrokken uit grote stenen blokken, waardoor je soms het idee krijgt door een reïncarnatie van het oude Athene te lopen. Kraak witte, met ornamenten gesierde kastelen, die uit het Frankrijk van de Zonnekoning had kunnen komen. Alsof Havana ooit tot de grote spelers als Rome, Berlijn of Sint Petersburg behoorde. Een stad

die haar schoonheid te danken heeft aan de Spaanse koloniale machthebbers, die hun Romeinse roots goed wisten te uiten in de architectuur van deze tropische stad. Ook de VS hebben, naar wat ik heb gehoord, een ongelooflijke bijdrage geleverd door zoiets monstrueus als het Capitolio neer te zetten. Iets wat, naar mijn mening, normaal een machtig wereldrijk zou neerzetten, om de bezoekers uit buitenwereld hun macht te tonen. Het bracht ons op het idee een tour te maken in 1 van de klassieke wagens die daar speciaal voor opgeknapt waren. Megasleeën gekleurd in roze of fel rood, cabrio’s, die je ook in de film Grease ziet. Het gaf ons allen energie en zo bromden we even later met goede stemming over de Malecon van Havana. Het was een goede afsluiting van de week.

De volgende dag was de laatste dag en werd gespendeerd aan het kopen van souvenirs en het verorberen van chocola uit de lokale chocoladefabriek. Het schip werd aan het einde van de dag een warm ‘welkom thuis’.

Zandvlooien gingen Over de streep en Aankomst Cuba

  

Start Koen                      

Hooiii, we zijn ondertussen al bijna in Cuba, ik ben niks geworden met de scheeps overname. Maar dat vond ik niet zo erg want daardoor had ik extra tijd voor school. Over de streep vond ik minder diepgaand dan ik had verwacht. Ik kwam dingen te weten die of al op vielen, of ik al wist. Banden zijn ook niet beter geworden ofzo, want die was al heel goed. Ik ben blij dat het weer goed gaat met Ollie. Jij beterschap. Voor de rest gaat alles goed hier, we hebben vandaag waarschijnlijk voor de laatste keer van het schip gesprongen. Het gaat echt snel. (vandaag = 07-02-2017). Ik ben benieuwd naar het eigenreis groepje van Cuba. De wasmachine is wel stom, want hij geeft stroom schokken en je kleren komen er verkleurd uit. Roest ofzo. Ik heb het hier wel naar me zin maar op sommige momenten (vind jij vast fijn om te horen (lezen)mam) mis ik thuis wel. Je merkt dat een half jaar toch erg lang is. En ik mis vooral de vrijheid die je thuis hebt, even naar de supermarkt, relax een film kijken of youtube, de hele dag bereikbaar zijn. Geen sappige roddels missen van school. De vaatwasser (Ali), elke dag douchen, elke dag vlees, je familie hebben als er iets is (of niets is), vrienden, scouting, etc, etc. Eigenlijk gewoon de basis dingen, maar toch. Voor de rest is het nog altijd heel leuk! Alles gaat hier goed, op naar Cuba!

Stop Koen

Mireille: Ondertussen zijn ze aangekomen in Cuba, ze hebben het verlovingsfeest gevierd van de kapitein Sam en de stuurvrouw Jet. ( ze waren beide mee als stuurman/vrouw op de reis van Fleur). Ze werden uitgezwaaid door Sam en consorten, de leerklachten zijn weer mee met de groepjes.

Koen heeft ook nog een leuk scheepslog geschreven, we ontvingen deze ook pas 9-2. De verbinding met de satelliet is erg slecht, alles werd verstuurd toen ze aan land lagen. Ook zijn er een hoop proefwerken in de ether verdwenen of komen laten aan, Koen heeft ook nog niet alles ontvangen. Fleur vertelde dat Over de streep ook wel wordt gedaan om er achter te komen wie last van heimwee heeft omdat uit ervaring blijkt dat dit na 3 maanden gaat spelen.

26-1 KOEN Zandvlooien gingen Over de streep. Vanochtend werd ik wakker gemaakt voor de keukendienst, het eerste wat ik dacht: ‘F*********’. Ik wil gewoon doorslapen. Nou, toch maar op gestaan en het ontbijt klaar zetten. Dat ging allemaal wel, maar het afwassen…. Laten we zeggen dat ik de vaatwasser mis? In de vroege middag smeerden we een lunchpakket, en namen die mee naar de kant. Op de kant gingen we over de streep spelen. Er kwamen groepsvragen en persoonlijke. Dan had je twee stellingen. Ik wist dus niet wat de zandvlooien van de stellingen vonden, maar volgens mij waren ze het veel eens
met mij. Lekker op je lichaampie slaan om die vlooitjes eraf te krijgen.
Het was wel fantastisch dat we over de streep op het strand deden, super warm, mooi en tropisch. Dat was ook wat de vlooien dachten.  Na over de streep hebben we met iedereen een face to face gesprek gehouden. Ook met het SaS team. Je noemt tips voor degene en complimenten. Ik kon vaak geen tip bedenken dus vertelde ik alleen positieve dingen. De vlooitjes konden echter ook niks negatiefs zeggen want ze hadden het heerlijk zo op je lijf. Nou erna maar weer gauw aan boord gegaan. Voordat de zon onderging en een vlooien
leger kwam om het bloed uit je adertjes te zuigen.

Eenmaal op het schip zo snel mogelijk avond eten gemaakt. En ja hoor, weer de afwas. De Regina Maris voelt voor velen van ons als thuis. Gelukkig de vlooitjes niet. Die vonden het bloed dat in de adertjes stroomden op het eiland toch lekkerder.
Ik ben net klaar met de keukendienst, dus ga maar lekker mijn blogje typen. Met heerlijke muziek die door de salon gaat. Het is hier heel gezellig en lekker warm. Ik zit hier in ieder geval in mijn zwembroek. Jullie ook lekker weertje? (retorische vraag).

Voorbereiding Cuba

Koen had van de week zijn telefoon en we hebben heerlijk lang gesproken.

 Dank Mark voor deze selfie!

Het was een mooie, indrukwekkende en zeer vermoeiende eigen reis geweest,5 steden in 7 dagen. Iedereen was blij dat ze weer thuis ( lees schip) waren en hadden behoefte aan rust.  Hij was verkouden geworden van de airco en iedereen wilde graag  weer in het ritme komen. Daarbuiten is het ook ontzettend warm en ze werken nu met een tropenrooster, s’morgens vroeg en s’avonds schoolwerk. Er is besloten dat ze nog wat langer in Panama bleven liggen, even bijtanken en schoolwerk. De tocht naar Isla la Providencia is komen te vervallen.

Isa zat bij Koen in het groepje van de eigen reis en ze vertelt heel leuk over de week. https://www.isaatsea.com/single-post/2017/01/25/Eigen-reis-door-Panama

Er kwam leuk nieuws, Kapitein Sam en stuurvrouw Jet hebben zich verloofd en en komt een verlovingsfeest aan op het schip. Gefeliciteerd.

De groep is door alle indrukken en hard werken en ontberingen een hechte groep geworden, klaar voor next level. Er heeft op een geweldige locatie een bijzondere happening plaatsgevonden: Over de streep. Wij zijn benieuwd maar onderstaande foto kregen we al.

Gister is het schip weer bevoorraad voor de tocht naar Cuba, recht naar boven.

Op 21-1-2017 vond voor de ouders de halverwege dag plaats, er wordt dan uitleg gegeven over de gang van zaken en het is heel gezellig om als ouders te kletsen en te ervaren hoe het met iedereen gaat. De groep kids had een lipdub gemaakt: https://www.youtube.com/watch?v=fDe03t7eZe8 superleuk, je ziet alle kids en het hele schip (Koen komt ongeveer bij 2,20 min)

Nikki maakt hele leuke filmpjes, supergaaf

Terugblik Dominica bezoek aan boiling lakes: filmpje!

Mochten jullie je afvragen wat Sam en Jet nog meer hebben gedaan buiten zich verloven?

Eigen reis Panama

Het groepje van Koen bestond uit: Wouter, Isa, Pim, Quilia, Amalia, Maud en als leerkracht ging Madelon mee.

Zoals jullie hebben kunnen lezen in het vorige verslag zijn ze de eigen reis heel goed begonnen in een zeer luxe hotel, ze hebben uitgebreid gebruik gemaakt van de douche en het bad. Ook hebben ze een andere telefoon kaart gekocht en hadden de hele tijd toegang tot hun telefoon en daarmee, internet en muziek.  Ze verbleven 2 nachten in het hotel.

De 2e dag zijn ze nog Panama in gegaan.

Kerkmis bijgewoond:

Een hele grote vismarkt bezocht

En als afsluiting maar lekker gegeten

Ze hebben 20 dollar per persoon per dag mee maar ze mogen helemaal zelf weten hoe, wanneer en waaraan ze het opmaken.

Woensdag 18-1-17 zit de group in Elle Valley

Daar slapen ze op een camping

Hebben zelf boodschappen gedaan en eten gekookt

Hoeveel heb je nodig voor 8 personen ipv 40?

Eindresultaat mag er wezen

Verder hebben ze nog kerk bezocht

De dag erna hebben ze een trekkingstocht gedaan in de Valley

Een gezichtsmasker hoorde er ook bij

Slapen in de hangmat in Santa Catalina, geslapen in iemands achtertuin (keurig gevraagd) aan het strand ivm geldgebrek, vis-bbq gekregen en als tegenprestatie geholpen met het verwijderen van afval op het strand. (heel veel) De eigenaar geeft eco-touren.

 

Donderdag zijn ze vertrokken naar 

Veel rijden in de bus, metro

van een luxe touringbus incl. airco naar een overvolle slome bus, zonder airco, op naar Boquete.

Dit keer een hostel voor verandering.

Locale markt bezocht:

Uit:

Zaterdag door naar Bocas del Toro, politie controle.

daar gingen ze nog golfsurfen, Koen was aan het wachten op een golf en hij lag op zijn bord en opeens kwam een golf en Koen is toen gaan staan en meegenomen door de golf, gaaf! Ze moesten  zich om 20.00 melden bij hun thuis op de Regina Maris.

Zaterdag kwamen alle groepen al tezamen in Bocas

en ze hebben er een mooie feestavond van gemaakt en heerlijk naar elkaars avonturen geluisterd.

Ze hebben een geweldige en vermoeiende week gehad, het was best fijn om in kleinere groepjes te leven, zelf mede te bepalen hoe de reis gaat verlopen, waar geef je je geld aan uit, heerlijk bij kunnen kletsen met familie en vrienden en alles op social media hebben kunnen lezen, nieuwe muziek gedownload. Ook je reisgenoten op een andere manier hebben leren kennen, andere kwaliteiten kwamen naar boven. Ook kleine irritaties maar dat is alleen maar prima.

Op naar Cuba, de volgende eigen reis!

 

Survival en op naar Panama voor eigen reis

10-1 JET ( stuurvrouw) De spanning is te snijden – survival. Ze zijn er klaar voor, de  leerlingen van het 6de jaar School at Sea gaan een nieuw onderdeel in hun reis uitproberen; Survival op één van de San Blas Eilanden. Drie dagen en twee nachten op een tropisch eiland vol kokosnoten.

Hangmat ingepakt, muggen spray mee en op naar een nieuwe avontuur.  In de ochtend wordt het schip opgeruimd en de tassen gepakt.

Het is een drukte van jewelste. De paklijst, die gezamenlijk de avond ervoor is opgesteld, wordt nauwkeurig na gelopen. Met een basispakket van rijst, bonen, meel en melkpoeder staat het team een ware uitdaging te wachten op het eiland. Met vragen als ‘welke vislijnen moeten we mee voor welke vis’, ‘zou er kreeft op het eiland leven’ en ‘hoeveel kokosnoten denk jij dat je op een dag op kunt’ zoemt het rond op de Regina Maris.  En ook al droomt iedereen van een geweldige visvangst, toch zet het keukenteam een goed gevulde pasta met salade op tafel voor de eerste dinghy naar het eiland vertrekt.  Vanaf het dek zwaaien we ze uit, de eerste Dinghy vertrekt. Ik roep ze nog een quote na uit de film de Gladiator en hoop dat ze een geweldige tijd gaan hebben. Natuurlijk heb ik de verrekijker al in de aanslag om ons eigen Robinson eiland op de voet te kunnen volgen. Op de Regina Maris heb je echt geen tv nodig. Wij maken onze eigen serie.

Mireille:

We hebben Koen gister aan de telefoon gehad. Hij vond het geweldig de dagen op het eiland. Hij had met zijn waterscout vriend Mark een prachtige hut gebouwd van palm bladeren. Slapen in de hangmat, eten koken op een vuurtje. Naderhand alles weer keurig achtergelaten.

 

Heerlijk om elkaar weer even te zien en te horen, ook Madox vond het raar om de stem van Koen te horen, hij begreep er niets van. Er had een hutwissel plaatsgevonden, hij sliep nu samen met Alexander in de 2-persoonshut (zonder raam) en de wacht is nu van 9-1 en 21.00 tot 01.00 samen met oa Mark. De avond dienst is ook om huiswerk te maken. Ze moeten elke minuut besteden aan schoolwerk als ze geen andere activiteiten hebben.

Ze zijn nu begonnen aan hun eigen reis in Panama.Het schip is schoon, back-pack gepakt met spullen voor de komende week. De Regina Maris heeft ze afgezet in El Povenir en daarna zijn ze met de bus Panama-City gegaan, ritje van 3 uur. Je bent met een groepje van 7 kinderen en 1 begeleider mee, hij/zij is voor de veiligheid mee, de kids doen en bepalen alles zelf, ze krijgen ieder een klein bedrag mee en moeten dus over 6 dagen bij Bocas del Toro zijn en wat je doet en waar je slaapt mogen ze helemaal zelf weten.

Het groepje van Koen had wel enorm zin in een hotel met bad en douche maar ze hebben weinig geld. Een paar trokken de stoute schoenen aan het hebben een heel verhaal verteld over School at Sea en hun budget en jawel hoor kregen 2x een 400 dollor kamer voor 56 euro per nacht. 7 euro pp/per nacht!

En s’avonds werd er ook nog een schaal eten gebracht. Wauw, goed geregeld. En gratis Wifi, even bijtanken!

Koen heeft de hele week zijn telefoon dus app hem gerust, zal hij leuk vinden.

Hij vertelde dat er vanavond een gratis Jazz-festival in de stad is en daar gaan ze naar toe.

Ze maken fantastische dingen mee! Ze zijn vandaag precies 3 maanden onderweg.

Morgen op weg om het mooie Panama te ontdekken, ik kan niet wachten op nieuwe verhalen.

Ook erg leuk:

Blog Panama volgt, wel 2 filmpjes naar en op Kaapverdië

 

 

 

Aangekomen bij San Blas eilanden, afzien.

Start Koen  

Hey hey heeyyy, hier gaat alles goed.

Vanavond komen we aan op San Blas (ik schrijf dit 6-1-2017 om 16.00 uur onze tijd). Kerst en nieuwjaar was leuk om te vieren maar wel toch minder leuk dan thuis. (Max volgend jaar weer vuurwerk en monopoly?)

Hoe wij kerst hebben gevierd tijdens onze vrije tijd:

Op San Blas gaan we met Jelle en Sam survivallen, dit lijkt me super leuk. Hopelijk is het wel echt survivallen en niet een landscout parcourtje. Bij ons op de boot heerst nu buiktyfus (buikloop) maar ik heb er nog niet heel erg veel last van gehad. Ik ben wel wat misselijk. De RM bevatte eerst 4 vega’s en nu zijn er 12 vega das 1/3 van het schip. HELP! Gister was er ook een volledige vega keukendienst. We aten gister dan ook vega. Gelukkig heb ik vandaag keuken dienst dus aten we heel veel gehakt. Ik kan dit recept thuis ook een keer maken het was best lekker. Ik heb het hier wel echt heeeell erg warm. Met nieuwjaar hebben we trouwens een soort nieuwjaars conference gedaan. We hebben de bemanning en leraren belachelijk gemaakt. Voor ons is het heel grappig maar jullie begrijpen er waarschijnlijk niks van. Ook hebben we een libdup gemaakt die je ziet tijdens de halverwege dagen. Nou ondertussen is het 17.00 uur, want ja keukendienst gaat door.

Bijna in San Blas dus. Ik denk dat ik de volgende scheepsovername voor stuurman ga. Ook loop ik nu wacht met Mark. Haha arme Jehanne (Stuurvrouw). Ik mis jullie nog niet erg maar ik dacht wel aan jullie toen ik de foto’s doornam die in mijn kerstpakket zaten. Ook zag ik een pickachu speeltje wat super grappig was omdat ik al zei dat mijn jeugd uit Pokémon bestond. Mark vertelde dat zijn jeugd er ook uit bestond en dat hij zijn pokémon kaarten nog had. Hmmm achteraf, had ik ze ook nog maar haha.

Ik ga weer lekker verder met de keukendienst. Ik hoop dat het bij jullie ook nog goed gaat.

Nou, ik houd van jullie, en Fleur bedankt dat je mijn sailmails leuk vind.

 

Oh ik denk er nu aan. Het marine schip was super vet. Er was een rubberen boot met speciale stoelen, en die boot kan 90KM/h dacht ik. Ook had het schip wapens. Het was geen gevechts schip dus de wapens waren alleen effectief tegen kleine drugs bootjes. Er stond ook een helikopter en de koelkast was super groot. Ze hadden zelfs een heel lopend buffet zoals in hotels. En overal waren barretjes waar je kon drinken. Het schip had speciale hoeken en een speciale kleur. Het was vet om te zien.

Stop Koen

Mireille: Een aantal andere kids houden ook een blog bij en hieronder een stukje uit het blog van Simone (https://simone-at-sea.blogspot.nl) Koen had ook keukendienst maar Simone beschrijft deze heel uitgebreid:

ALLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLEEEEEEEEEEEEESSSSSSSSSSSSSS maar dan ook echt alles wat je maar kan bedenken tiefde om. En zodra je klaar bent met opruimen komt er een nieuwe golf en valt er weer vanalles om. Begin je weer met opruimen, ben je klaar met opruimen, komt de volgende golf. Om een beeld te schetsen: er zat mayo overal op de muur, de bloemkool vloog door de keuken, de hele vloer lag onder het water, sladressing overal, sla door de hele salon. Ik ben aangevallen door snijplanken, borden, bekers, messen en pindakaas. De wasbak overstroomde, tomatensaus ging over het fornuis, hele broden vlogen door de salon, jam over de hele tafel, net als de melk, hagelslag, pindakaas en boter. En zo kan ik serieus nog wel ff doorgaan.Dan is er ook nog de bijkomstigheid dat je de hele dag staat, behalve als je aan het eten bent. En zelfs dan kun je niet rustig zitten omdat iedereen dingen nodig heeft (of je moet opruimen). De hele dag staan op een wiebelend schip is heel vermoeiend. En dan… je voelt ze wel aankomen, de golven waarbij alles gaat omvallen, je hebt alleen geen handen en tijd genoeg om alles tegen te houden… vervolgens vliegt het eten je om de oren. We zijn de hele dag bezig geweest met dingen opruimen. Op het laatst ging er een kan water om en zaten we er echt doorheen. We waren er helemaal klaar mee. En ik was fysiek ook gewoon helemaal uitgeput (Simone).

Nikki maakt hele leuke filmpjes en 1 ervan is een speciale dans die ze hebben gedaan ter ere van de verjaardag van Jelle, de kok: https://nikkiatsea.com/direct-naar-filmpjes/. Daar wordt je weer heel vrolijk van:

 

We kregen ook een update van Jeroen:

Beste ouders,

Hier weer een update van de Regina Maris waar net een gijp gevaren is.

We koersen nu met ruim acht knopen af op de paradijselijke San Blas-eilanden.

Op de San Blas-eilanden zal een survival plaatsvinden van een dag of drie en we zullen een dag of 3 à 4 volgens tropenrooster werken aan school.

Om het schoolwerk te optimaliseren heeft een commissie van lln zich gebogen over effectief studeren op de RM. Hier is een vier punten-plan uitgekomen.

1. Nieuwe indeling groepen Spaans. Een club die de meest gebruikelijke zinnen leert zodat ze zich kunnen redden tijdens de eigen reizen en een club die de verdieping zoekt.

2. Nieuw tropenrooster dat begint om 6.45 uur met ontbijt en eindigt om 19.30 uur waarbij totaal 8,5 uur schooltijd is ingeroosterd en tussendoor genoeg tijd is om te chillen tijdens de siësta.

3. Nieuw vaar-school-rooster. Het blijkt heel lastig te zijn om van de nachtwacht in het dagritme van school te komen. Oplossing: leerlingen houden het wachtrooster aan. De lln die de 1-5 (dus ook 13-17) wacht hebben, studeren ook in de nacht in die tijd als ze schooldag hebben. De andere uren vallen dan in de reguliere schooldag, zodat er genoeg tijd voor begeleiding overblijft.

4. Inplannen toetsen. Er bleken nog 35 effectieve schooldagen te zijn. Nu we dat weten kunnen de lln al hun toetsen verspreiden over deze dagen. Elke week evalueren we of er bijgestuurd moet worden.

Naast het schoolwerk en de lessen Spaans en Nederlands gaan de lln op nautisch terrein met sprongen vooruit. Het gemak en de zorgvuldigheid waarmee de zeilen worden gezet, gestreken en gegijpt is wonderbaarlijk om te zien. Complimenten voor Jehanne, Jet en Sam die met engelengeduld en precisie de procedures keer op keer met de leerlingen doornemen.

Zo is het ook zo wonderlijk dat we elke dag heel goed eten, terwijl Jelle alleen nog maar de voorbespreking echt voor zijn rekening neemt. De lln zorgen ondanks glijpartijen en ander ongemak voor een geweldige maaltijd en zorgen ook weer voor een schone keuken. Naast het koken hebben de lln ook de controle over de voorraden en straks de inkopen als Jelle van boord gaat.

Gaat er ook nog wel eens iets mis? Jazeker, de zeeziekte blijkt een onuitroeibaar fenomeen te zijn voor een aantal lieden zodra we weer ergens ankerop gaan. Diegenen die ziek zijn worden heel lief, want ze kunnen dan echt heel weinig, maar voor de productiviteit is het wat minder. Aandoenlijk om te zien hoe de lln elkaars taken overnemen als het echt niet gaat.

So long, veel groeten van ons allen,

Jeroen

Happy New Year in Aruba

We hebben 31-12-16 heerlijk geskyped met Koen, er was goede wifi bij een ijssalon, dan maar een ijsje eten toch?  Na het ijsje was iedereen naar huis aan het skypen:

Hij had superveel!! kerstpost ontvangen en hij vraagt of we iedereen willen bedanken, namens Koen, iedereen bedankt!

Verder hadden iedereen een kerstkado meegegeven voor de reis en die mochten ze nu uitpakken. Heel leuk. Ze hadden een heerlijk kerstdiner gehad, incl kerstboom.

Ze waren netjes aangekleed voor het diner.

 

Tussen kerst en nieuwjaar nog leuk uitstapje:

Gezwommen op een prachtige plek:

Oudjaarsdag: vrije tijd, Het was geen goed weer met veel regen

Ze werden door een lieve opa van een van de kinderen getrakteerd op Burger King, heel lief! Daarna met z’n allen op de foto, toen scheen de zon weer?!

 

Er werd ongelooflijk veel en hard vuurwerk afgestoken op het plein, soms konden we elkaar niet verstaan en de omgeving was helemaal vol met rook.

Verder zijn er ook nog leuke andere foto’s doorgestuurd:

Sport aan boord:

Regen maakt nat en de wind droogt:

Er moet worden opgeschoten:

Er werd gehecht:

Er werd genaaid:

Er werd ontleed:

Er is een lijflied geschreven:

Er werd gefloten (gaan we navragen)

Prachtige vogels gespot:

Prachtige walvissen onderweg:

Koen vertelde ook nog dat hij een sas mail had gestuurd maar deze hebben we nog niet ontvangen, deze volgt:

Om 23.58 hebben we nog even met Koen gebeld om samen het Nederlandse nieuwjaar in te luiden, heel grappig, in Aruba was het pas 18.58 uur. Hij vertelde nog snel dat ze oud en nieuw op de boot gingen vieren en dat de geluidsinstallatie al klaar stond.

Net, heet van de pers 2-1-2017 (18.00 uur) zagen we op marine traffic dat ze vertrokken maar dit was maar voor heel even, ze zijn naar een andere pier gegaan, daar vindt het tanken (water/diesel plaats) Cor had wederom gevraagd of de webcam kon worden verdraaid, tuurlijk geen probleem. Iemand voelde zich een beetje bezwaard en stuurde een app (voor de grap) naar Sam dat we ze konden zien en ze kreeg meteen antwoord. Alles goed hier, zijn een nieuw Marine Schip De Holland aan het bezoeken en de laatste stores komen aan boord en dan vertrekken ze weer. Ik voelde al bijna een 2e slapstick aankomen.

Wel hebben we de 2e sasstory ontvangen, dat is een samenvatting van vorige weken en een document voor school.

2 Vertrek Tenerife – Santo Vincente – Oversteek – Dominica

Oversteek Atlantische Oceaan, 21 november – 18 december

Algemeen reisverslag

We vertrokken van Tenerife en gingen naar Santo Vincente.

De laatste stop voor de grote oversteek. Bij aankomst kregen we een cultuurschok. Alles was opeens veel armer, kinderen die bedelde.

Ook was veel erg duur omdat alles over moest worden gevlogen. Ik heb er niet veel gekocht dus. We deden de laatste inkopen voor het schip, vulde de watertank bij. En daar gingen we dan, ongeveer 15 dagen op de Atlantische oceaan. De eerste paar dagen was er niet veel tot geen wind, dus gingen we zwemmen, midden op de oceaan! Na een paar dagen kwamen we in de passaat wind (de wind komt vrijwel altijd uit het oosten).

We konden dus lekker ruime wind naar Dominica.

Het was heel leuk op de oceaan maar na een paar weken ben je toch blij als er land in zicht komt. Maar voordat kwam, kwam eerst nog de scheepsovername! De scheepsovername duurde 2/3 dagen. Ik had gesolliciteerd voor kok. Na een sollicitatiebrief en een sollicitatiegesprek werd ik kok/MasterNinja, aangezien ik als enige van de koks mocht snijden met de vlijm scherpe messen. Doordat ik kok was hoefde ik natuurlijk geen wacht te lopen. Dat was aan de ene kant wel jammer want tijdens de wacht is het super gezellig, maar ik kon wel gewoon lekker blijven slapen zonder op te hoeven staan. De scheepsovername verliep erg goed en spoedig kwamen we aan op Dominica. Wauw!

Wat een mooi (ei)land. Heel veel groen, een lang strand, palmbomen en strandhutjes waar ze vers fruitsap verkochten.

Net een paradijs. We gingen hier voor anker omdat je nergens kon aanleggen. Ja, dat betekende ankerwachten lopen. (ankerbol en ankerlicht)

Het voordeel van een ankerwacht is dat je maar 1,5 uur hoeft te lopen i.p.v. 4 uur. Ook zijn er klusjes waardoor je wacht snel voorbij is. Jammer is dat je de wacht met 2/3 kinderen loopt, dus is het minder gezellig. Tijdens je ankerwacht hoef je ook niet veel te doen. Je checkt om het kwartier het anker, kijkt of er mensen aan boord willen komen en je kijkt of we niet zijn losgekomen. Dat is steeds snel gedaan, vandaar de klusjes. De avond toen ons anker was vastgenageld aan de bodem, hadden we een party. Tafels en banken op het middendek weg, boxen instaleren en feesten maar! De dag erna hadden we grote schoonmaak. Alles moest schoon. (We hebben elke zondag en elke keer als we aankomen grote schoonmaak).
Na de grote schoonmaak kregen we vrije tijd, met onze telefoon. Natuurlijk meteen het thuisfront bellen. Dan naar de stad, winkels leegroven (niet letterlijk natuurlijk). In de avond natuurlijk lekker eten! We hebben gegeten aan het strand, super mooi! En dan is het zover, een tripje naar de Boilling lakes, de zwaarste hike van het eiland. Ik vind het eigenlijk best meevallen, maar het was wel heel leuk! De Boilling lakes waren F*cking vet!

Gids

We hebben er gewoon eieren in gekookt!

Ook gingen we op de terugweg zwemmen in een bron van de Boilling lakes. Het water kookte hier niet maar het was wel lekker warm. Ook hebben we gezwommen in een kloof waar Pirates of the Caribbean is opgenomen. Ofja ik niet want ik was later terug omdat ik langer in de bron heb gezwommen.

Misschien ook wel beter, want het water daar was dus heel koud, en je moest zwemmen tegen de stroom in. Niet handig met mijn inspanningsastma. Achja, na deze trip gingen we naar de Rastafari’s. Alles was relaxed, als er op de planning stond 8 uur ontbijt kwam het ontbijt tegen 9 uur. Ook aten we wat ze zelf verbouwde. Het fruit was vers, de groente waren vers. Bij de Rastafari’s gingen we ook naar een waterval, de Victoria Fall. Deze waterval was super hoog en awesome om te zien.

Daar hebben we ook gezwommen, ik met één arm vanwege een voorgeval. Geen zorgen ik heb allebei mijn armen nog, ik kon hem alleen niet bewegen. Na deze tripjes is de groep nog hechter geworden. Het verblijf in Dominica ging super snel voorbij! Nu zijn we terug op het schip, klaar om te vertrekken naar Curaçao en nog relaxed van de Rastafari’s. Peace man!

Schoolwerk

School gaat volgens mij wel goed, ik krijg meestal de dagplanning van school goed af. Alleen niet als er iets met het schip moet gebeuren, of omdat er een excursie tussen komt. Ik probeer mijn toetsen goed bij te houden. Ik vind het alleen moeilijk om een toets te gaan maken, heb ik wel goed genoeg geleerd? Wat moet ik in het proefwerk verwachten? Ik spreek nu echt data af om een toets te maken, geen ruimte voor uitstelgedrag hier! Het gaat hier helemaal goed komen! Ik werk meestal alleen maar als er mede leerlingen zijn die met het zelfde onderwerp bezig zijn werk ik met hem/haar. Overdag is het wel super heet! Gelukkig genoeg water om even af te koelen. Als we voor anker liggen is er ook een tropen rooster met een zwempauze tussendoor.

Mentor Frank

Schoolwerk:

Bij economie heb je de toets over hoofdstuk 1 gemaakt en ben je bezig in hoofdstuk 2. Bij Engels heb je de toets van hoofdstuk 1 gemaakt en het idioom van H1,2 en 3. Voor CKV ontbreekt nog steeds de informatie over wat er van je verwacht wordt. Voor maatschappijleer ben je halfweg met de leerstof over de rechtsstaat. Voor de maatschappelijke stage heb je uitstel gekregen. Die doe je als je weer terug bent. Bij wiskunde heb je de leerstof van hoofdstuk 2 afgerond. Jammer genoeg is de toets ervan nog niet ontvangen. Je bent reeds doorgegaan met hoofdstuk 3.Bij Nederlands heb je de toets leesvaardigheid gemaakt. Bij scheikunde heb je hoofdstuk 1 gemaakt. Bij natuurkunde heb je de toets van hoofdstuk 1 gemaakt. Bij informatica merk je dat je er eigenlijk te weinig tijd voor hebt. Je hebt 1 van de 4 onderdelen afgerond. Je hebt nog geen SAS PO’s afgerond.

Persoonlijk:

Je vindt het zeilen erg leuk. Daarnaast heb je ook laten zien dat een goed gevoel hebt voor het snijwerk in de keuken.

Je hebt je snijdiploma behaald en hebt tijdens de scheepsovername als master- ninja voor de keuken gewerkt. Daar beleef je veel plezier aan. In de groep ben je met veel activiteiten name nog steeds volgend. Misschien voel je je daar prettig bij. Of zou je meer eens een leidende rol op willen nemen? Het zou waardevol zijn voor je eigen ontwikkeling als je langzamerhand gaat nadenken op welk gebied je leidend kan zijn. Ik bemerk niet echt aan welke doelen je nu werkt. Ik vraag me af of je daar bewust mee bezig bent. Wel zie ik dat je momenten hebt dat je duidelijk nadenkt over zaken die aan boord of tijdens de excursies spelen.
Je maakt daarin duidelijk een ontwikkeling door.

SaS-lessen en PO’s

Tot nu toe hebben we vooral Spaans gehad. Ik vind Spaans heel moeilijk en ik onthoud amper iets. Ook hebben we EHBO lessen gekregen, dat waren leuke lessen, en het ging ook erg goed.

Verder heb ik nog Nautische lessen gekregen zoals kaartlezen en het weer aflezen. Dit ging best goed, ook omdat ik al wat wist aangezien ik al zeil. Ook hebben we een begin gemaakt aan het po navigeren. We hebben uitleg gekregen hoe een sextant in elkaar zit. We gaan er de komende maanden mee verder. Ik heb voor de rest nog geen SaS PO gedaan, maar die komen nog.

Wacht (1-5)

We leren beetje bij beetje steeds meer over het schip, nu kunnen we ook de topzeilen hijsen en strijken. We moeten nog steeds alles controleren, alleen gebeurd het nu steeds zelfstandiger, zonder dat Sam, Jet of Jehanne ons moet begeleiden. We kunnen steeds meer zelf, en zo worden de wachten ook steeds leuker. Eerst als wacht leider lette je erop of alles op tijd werd gecheckt, nu is het alsof je de stuurman bent. Steeds zelfstandiger en de nautische bemanning hoeft steeds minder te doen. En kunnen lekker chillen en luieren.
Stuurman Sam
Tijdens de wacht ben je vooral met het brood bezig wat je heel goed af gaat. Ik zie dat bij het varen het overzicht bewaren wat moeilijk is. Maak je daar niet al teveel zorgen over, ik denk dat je vooral wat meer het touw in eigen handen moet nemen. Je moet mensen recht in de ogen aan kijken en zeggen wat jij wilt als wachtleider.
Tijdens de scheepsovername stond je mee in de keukendienst, dit heb je goed gedaan,

 

Keuken

De keukendienst gaat ook steeds zelfstandiger en Jelle kunnen we bijna ontslaan. We kunnen heel goed zelfstandig koken en kijken wat er eerst op moet.

Ik kan thuis ook gaan koken, alleen kook ik dan wel voor 40 man te veel. Alles moet ×10. 5 worteltjes? 50 worteltjes! De keukendienst duurt daardoor ook wel langer dan als je thuis kookt. Ook hebben we geen vaatwasser aan boord, ojee alles met de handafwassen. 45 borden met de hand, 45 bekertjes, 90× bestek. Je wordt dus steeds sneller in afwassen. Het is wel altijd gezellig in de keuken. En je hoeft die dag geen wacht te lopen. Ook zijn er nu scherpere messen aan boord. Maar om daarmee te snijden moet je eerst masterninja worden. Ik was de eerste! Het snijdt zo veel fijner. Ik vind het snijden ook heel erg leuk. Dus zorg er altijd ervoor dat ik mag snijden tijdens mijn keukendienst. Ja het gaat heel goed hier en alles is nog leuk!

Spaans

Ik vind Spaans nog steeds heel erg moeilijk en ik onthoud ook niet veel. Soms is Spaans ook irritant omdat het je eigen schoolwerk onderbreekt. Nu hebben we Spaans gelijk na de middag pauze zodat het minder je school ritme onderbreekt. Mij kost het ook gewoon te veel tijd als ik alles wil onthouden. Ja, dan geef ik mijn eigen schoolwerk liever voorrang.

Mijn competenties

Zelfstandig denken en handelen: Alles gaat steeds zelfstandiger, niet alleen school maar ook het wachtlopen. Ik denk steeds meer zelf na. Alles gaat steeds meer zonder hulp.

Verantwoordelijkheid: Als je iets doet moet je er verantwoordelijkheid voornemen, ook als het geen wat je doet niet goed is. Ik ben één keer buiten de kaders van SaS getreed en heb mijn verantwoordelijk ervoor genomen.

Samenwerking: De samenwerking gaat ook echt steeds beter. Nu we zelfstandiger gaan denken en werken moeten we ook samenwerken. Als je iets niet weet ga je naar een medeSASSER. En zo kom je er samen uit.

Begrip voor je medemens: Nu je gaat samenwerken moet je ook begrip gaan tonen. Als iemand iets niet begrijpt en het 10 vraagt, kan dat. Ook ken ik nu iedereen beter en weet je wat je kan zeggen en wat niet.

Creativiteit: je creativiteit gaat hier ook alleen maar de positieve kant op. Je leeft hier met beperkte goederen dus moet je creatief zijn om ze goed te kunnen gebruiken. Ook met koken is creativiteit belangrijk. De oplossingen die je bedenkt voor een probleem worden steeds creatiever.

Zelfbewust zijn: Op dit schip kom je jezelf ook echt tegen. Je leert jezelf steeds beter kennen. We krijgen nog een 24 uurs bivak. Dan ben je helemaal alleen. Dan ga je echt nadenken over jezelf, nog meer dan dat we nu doen.

Communiceren: Communiceren is een van de belangrijkste dingen op een schip. Een communicatie fout en er ontstaat een ruzie. Iemand praat niet hard genoeg en een zeil knalt naar beneden. Communiceren is het toverwoord.

Mijn eigen visie tot zover

Het gaat tot nu toe super goed. Ik heb nog geen moment gehad dat ik mijn thuisfront echt mis. Over het algemeen gaat het heel goed. Ik lig goed in de groep, zit lekker in mijn vel en ik voel me goed. Ik heb zin in wat er nog gaat komen!

Slapstick

Oh, stress, via Marine Trafic is te zien dat ze bijna de haven  van Aruba invaren, 17.30 nl tijd.

Een van de ouders had al een web cam gevonden maar er liggen 2 grote schepen in de weg maar we kunnen nog net een screen shot maken van de RM als deze nog net in beeld verschijnt, euforie!

Potverdorie nu gaan ze aan de overkant liggen, totaal niet in beeld van de webcam

Geen nood: Cor heeft een mail naar de haven gestuurd:

Cor is de held van de dag!

Wat een feest, eerst al een “spion” in Tenerife, dan vliegt er een vliegtuigje over het schip en de haven reageert “gewoon” op een mail, het moet niet gekker worden. Vele zitten achter hun computer scherm, je kunt de kids gewoon zien lopen.

Er wordt flink wat heen en weer geappt in de groep, ze zijn aan het douchen op het voordek, eindelijk vers water. Het lijkt big brother wel.

Goed opletten, want voor dat we het in de gaten hebben, trossen los en in de achteruit. Ze vinden het vast niet leuk dat wij ze bespieden ha ha. Alexandra had net Wifi bereikt, helaas te laat. Gelukkig waren er filmpjes opgenomen, gewoon met telefoon voor het beeldscherm.

Ondertussen roepen we in koor: Cor, maar dit gaat buiten zijn macht geeft hij aan.

Ook worden er mails gestuurd naar het haven gebouw om ze te bedanken voor het draaien van de web cam.

Dan maar weer kijken via de Marine Traffic waar ze nu naar toe gaan?

He, ze gaan dezelfde weg terug zouden ze iets vergeten zijn?  Monique? De sfeer in de app-groep wordt steeds lolliger.

Monique is de directeur en ze komt met alle kerstpost naar de RM.

Oh ze gaan voor anker liggen

In 1e instantie denken we, wat een prachtige baai maar na nadere inspectie werd er een vliegveld geconstateerd. In de appgroep vlogen de geluidsbeschermende tips alle kanten op.

Alexandra maakte het helemaal te bont, ze had ze vluchten voor die avond opgezocht.

We kwamen niet meer bij van het lachen.

Iemand opperde al langzaam het woordje loslaten.

Het was een heerlijke namiddag.

Als slagroom op de taart vertelde Mieke in de app dat we morgen (vandaag) weer blogjes zouden krijgen, onze dag kon nu helemaal niet meer stuk.

Ik heb nog lang een glimlach op mijn gezicht gehad.

 

 

Een kerst om nooit te vergeten

Wij ontvingen een mail van Jeroen, hij is de projectleider van School at Sea, hij is de man van de excel-sheets, hij houdt alles bij, hoever iemand is met zijn/haar schoolplanning. Welke wacht/kookbeurt/hutindeling etc, wie en wanneer.

Beste ouders,

Een heel gelukkig kerstfeest toegewenst. Waarschijnlijk het eerste zonder jullie kind dichtbij. Weet dat de kinderen in gedachten heel dicht bij jullie zijn. Zeker na alle leuke persoonlijke noten die jullie hebben gestuurd in de kerstschoenendozen.

 Versiering voor het kerstdiner.

Uitpakken kerstkado’s

We hebben een heel mooie tijd. De tweede SaS-story is klaar en het is heel fijn om te lezen dat iedereen aan het eind van het verslag schrijft dat ze zich echt thuis voelen op de Regina Maris. Die indruk hadden wij al en het is fijn dat ook terug te lezen.

We hebben een heel dure internetbol aan boord,  maar het werkt helaas niet altijd zoals gewenst. Bij het synchroniseren is het waarschijnlijk een paar keer goed mis gegaan waardoor niet elke sailmail op tijd is afgeleverd. Excuus daarvoor, weet dat hiervan nooit kwade opzet is geweest. We doen ons best om alles elke keer op tijd te leveren.

Het is verheugend om jullie te kunnen melden dat de hele groep het heel goed doet samen. Ruzies hebben we niet kunnen signaleren en irritaties worden onderling opgelost.

De vreugde en de verbazing van verschillende expedities worden heel erg gedeeld en ondanks dat er vaak pittige fysieke inspanningen moet worden geleverd om een bestemming te bereiken overheerst steeds weer het mooie.

De Kaapverden waren mooi en confronterend ivm de armoede. De rasta’s op Dominica hebben ons een heel andere manier van leven laten zien met veel respect voor de natuur en elkaar en hier op Curacao is het, ondanks de grote afstand met Nederland, een feest der herkenning waarbij de rondleiding bij het slavernijmuseum ons weer even aan het denken heeft gezet.

Overmorgen varen we door naar Aruba voor oud en nieuw en dan is het al weer tijd voor de paradijselijke San Blas-eilanden en de eigen reis op Panama.

 Logboek

Tussendoor proberen we zo efficiënt mogelijk het schoolwerk bij te houden. Een enorme uitdaging maar we zouden School at sea niet zijn als we deze uitdaging niet aan zouden gaan. Heb vertrouwen, dan doen wij de rest.

Tot zover deze update. We wensen jullie   een paar mooie laatste decemberdagen en al het goede voor het volgende jaar.

Veel groeten van ons, Jeroen

Mireille: Ondertussen hebben we weer vele mooie foto’s mogen ontvangen. De ouders van Simone hebben een kennis in Curacao met een patrouille vliegtuig! Geweldige foto’s: Dankjewel! 

Iedereen zag het vliegtuig overscheren en stonden te zwaaien op het dek.

Ze liggen voor anker in een prachtige baai:

Ze worden dan met de bijboot aan wal gebracht

Op zoek naar souvenirs in Willemstad:

Ook hebben we Koen 24-12 heel even gesproken aan de telefoon, het gaat heel goed met hem, hij is daar op z’n plek, heeft fijne vrienden om zich heen, ja ik weet het zeker, vrienden voor het leven.  De watermaker was nog kapot, douchen is er even niet bij en tandenpoetsen gewoon met zout water, er werd hard gezocht naar een nieuw membraan. Hij had een salto gemaakt vanaf de hoogste plek van waar je mag springen, hij vond het heel spannend maar hij had het gedaan, hij verlegt echt zijn grenzen, hopelijk krijgen we een mooie foto hier van. Hij had geen tijd meer om te skypen, een goed teken.

De boodschappen zijn weer gedaan voor de RM, allemaal Nederlandse producten dus de voorraad hagelslag en pindakaas zal goed zijn aangevuld. Kunnen ze weer een broodje snicker maken.

Vanmorgen heel vroeg, 27-12-2016, zijn ze heel vroeg vertrokken op weg naar Aruba waar ze oud en nieuw zullen vieren.

Ik had ook nog prachtige foto’s gekregen die bij het blog Dominica horen, de moeite waard om even verder terug te scrollen.

Verder ben ik benieuwd hoe hij zijn kerstkado vond, we hadden een leuke foto boekje toegevoegd, verder krijgt hij binnenkort zijn berg kerstkaarten, ben benieuwd naar zijn reactie.

Vaarwel Dominica en op naar Aruba

Start Koen           

Hoi! Ik heb nu eigenlijk alleen iets te zeggen over het tripje naar de Rastafari’s. We werden opgehaald in witte busjes, het was erg krap want we hadden ook nog tassen. We gingen eerst naar de boiling lakes. Gelukkig hoefde we onze grote tassen niet mee te nemen. Wel zwemspullen energie repen en drinken natuurlijk. Het was de zwaarste hike van het eiland maar ik vond het wel meevallen. We hebben eieren gekookt in de boiling lakes. Super vet.

 

 boiling lakes

Op de terugweg hebben we gezwommen in een rivier die minder heet was maar wel warm. Net een jaccuzi. Ik was jammer genoeg wel te laat terug om te zwemmen waar the pirates of the Caraïben is opgenomen.

Erna zijn we doorgegaan naar de rastafari’s.

De balk waar we de hangmatten aan gingen hangen zat niet goed vast. Dus toen er 5 mensen in hun hangmat lagen viel de balk met de 5 mensen. Het zag er grappig uit vanaf de zijlijn denk ik. Maar ik stond lekker onder de balk. BAM! Bloed onder mijn nagel, spijker in de vinger gekomen (niet diep). Maar dat viel allemaal wel mee omdat ik de klap met mijn rechter armspieren opving. Nu kan ik mijn arm niet strekken en geen kracht zetten.

Leuk aangezien we bij de Victoria Fall gingen zwemmen.

Nou lekker met een arm zwemmen ging goed. Voor de rest aten we daar de hele tijd vegatarisch. L Het was wel allemaal relaxt. 8 uur ontbijt? Ontbijt was dus om 9 uur. 12.00 uur middag eten? Nee hoor om 13.00 uur. Lekker rustig. En ja dat was ons awesome avontuurtje. Dadelijk lekker filmpie kijken, volgende week kerst. Jullie ook veel plezier en een fijn kerstfeest!

Stop Koen

Mireille:

Het is aan boord heel warm, zolang ze voor anker liggen slapen ze buiten op het dek in hun   hangmat. (Koen heeft oranje hangmat)

Bij de Rastafari’s draait alles om rust, er werden ook yoga lessen gegeven

 Beetje veel gammel

 Prachtige kust

Tropische regenwoud en oud

De hele gekke bende

afgelopen maandag 19-12-2016 zijn ze weer vertrokken op naar de het volgende avontuur.

Tot ziens Dominica, je was prachtig

De kids schrijven om de dag een algemene blog voor de ouders, een dit citaat wil ik jullie niet onthouden:  Deze was geschreven door Amilia:

Wel was vandaag Mark jarig. En wat was er veel moeite gestopt in deze verjaardag door Koen en Carolina! Ze hebben de avond van tevoren heel heel heel veel ballonnen
opgeblazen. Ze lagen overal in de hal,  ook in alle kamers. Ook had Koen een popper die hij rond middernacht ontpopte. Een grote knal van confetti kwam er vervolgens uit. En natuurlijk niet te vergeten het wakker blijven tot middernacht om de jarige toe te zingen en te feliciteren. Was iedere verjaardag aan boord maar zo!

Ook staan er iedere week leuke blogs op dit site van School at Sea voor iedereen leesbaar: http://schoolatsea.com/lopend-jaar/scheepslog-2016-2017/

Verder wat leuke beroepen waarop gesolliciteerd werd op het schip:

Gymleraar, hij heeft sportlessen georganiseerd tijdens de scheepsovername. Een parcour met allerlei oefeningen zoals ramentillen en sit-ups.

Huisvrouw, Zij moet er voor zorgen dat alles schoon is. Zij was ook verantwoordelijk voor de grote schoonmaak toen we aangekomen waren.

Banketbakker en bakker. Deze zorgde voor lekkere toetjes en 4 uurtjes, waaronder puddingbroodjes en een soort kers en chocolade bonbon, mmmmmh.

Voedingsdeskundige, ze kan je advies geven over je voeding en ze overlegd met de koks over een goed gebalanceerd ontbijt. Ook heeft ze de Healthy-Planners (dat klinkt als een groep kalenders, wel heel gezonde kalenders) met een paar anderen opgericht.

Scheepsdoktors , ze hebben van alles geleerd van Erik de dokter. Ook konden ze je natuurlijk helpen als er iets was. Iedereen heeft ook de verplichte EHBO lessen, erg interessant.

Scheepsartiest  maakt tekeningen van mensen aan boord in hun natuurlijke habitat.

En natuurlijk, de kapitein, de matrozen, stuurlui, etc etc

Zo kan iedere scheepsovername iedere keer totaal anders zijn. Zo leuk!

Ze verwachten 24 of 25 december aan te komen.

 

 

 

Onderweg en aankomst Dominica

Gister (14-12-16) kregen we een appje dat ze om 18.00 uur Nederlandse tijd de telefoon zouden krijgen, spannend. Hoe zou het ze zijn vergaan.

Onderweg hebben ze verse vis gevangen, Koen was aan het oefenen voor kok tijdens de scheepsovername en mocht de 1 meter vis fileren en bakken, de pan moest heel heet, dan snel bakken, dan nagaren, vanbinnen nog een beetje rauw maar wel lauw, volgens Jelle de kok, was dit een super bereide verse vis. De kok gaat over 4 weken naar huis dan moet iedereen het zelf doen/kunnen.

Pim had de vis gevangen en soms vlogen de vissen vanzelf je bed op, wetende dat je je maar 1x in de 5 dagen kunt wassen.

3 dagen voor aankomst Dominica hebben ze een scheepsovername gehad, iedereen heeft druk gesolliciteerd en officiële sollicitatie gesprekken gehad. De functies waren verdeelt, Koen wilde heel graag ninja messen/kok worden, hij had ondertussen zijn benodigde messendiploma al gehaald, eerder mag je niet aan de messen van de kok zitten.

Koen is dit idd geworden, hij heeft gedurende 2 dagen met het team gewerkt en heerlijke gerechten op tafel getoverd, de lasagne was erg goed gelukt. Verder waren al veel grondstoffen op dus roeien met de riemen die ze hadden.

De andere dagen ging het huiswerkdag en wachtdag gewoon door. Ondertussen werd er weer in de mast geklommen om te kijken of er al land in zicht was. Af en toe kwam er ook een regenbui voorbij, heerlijk een douchebeurt extra.

Dinsdagochtend heel vroeg zijn ze voor anker gegaan, zie rechter plaatje. Traditie getrouw wordt er eerst heel grondig de boot gepoetst en er is 5 uur tijdsverschil. Met de bijboot werd iedereen op het strand gezet met zonnenbrandcreme en opgeladen telefoon en zakgeld.

Om 21.00 uur Nederlandse tijd kregen we Koen aan de lijn, yes, hij vertelde uitgebreid alle beschreven verhalen, het was zo mooi, hij voelde zich gelukkig, helemaal prima.

Om 23.00  (nl tijd) hadden ze op het strand een restaurant met WiFi gevonden.

Met de ondergaande zon, met je vrienden eten op het strand van Dominica met dit uitzicht……..

Na het eten waren ze nog uitgenodigd op een Reggae feestje, ben nu alweer benieuwd naar de volgende verhalen.

Mireille

Sinterklaas op de oceaan

Start Koen

Hoi! Het was deze week heel leuk want ‘Sinterklaas’ kwam aan boord. Sam speelde Sinterklaas echt heel grappig. We hebben allemaal een chocolade letter gekregen en hij begon met pepernoten te strooien. De surprises waren ook leuk en tof gemaakt, vooral als je kijkt naar de beperkte materialen aan boord. Ik had met het trekken van de lootjes voor de grap gezegd dat ik pokémon kaarten wilde, dus kreeg een pokemon kaart als surprise.

Ik heb nu 3 toetsen gemaakt en de volgende schooldag maak ik er weer 2. De scheikunde toets is door mijn mentor aan boord nagekeken en hij zei dat het een 9 kon zijn. Voor de rest heb ik taal toetsen gemaakt, dat is maar afwachten want het leren gaat hier lastig. Mijn hele schrift staat vol met Engelse woorden en ge-oefen. Toch vond ik het proefwerk nog steeds lastig. In ieder geval mijn best gedaan.

Ik wil heel graag een keer met de scheepsovername kok worden, als het deze keer niet is dan volgende keer wel.   Nu beginnen de sollicitatie brieven ook, De scheepsovername nadert snel. Morgen heb ik keukendienst en ik ben dan chef-kok. Nu staat er veel druk op het koken want ik wil kok worden. Voor de rest is hier niet zo heel veel gebeurd. Ofja voor mij is het ondertussen normaal geworden.

De normale dagen voor mijn zien er als volgt uit. Wachtdag: om vijf uur opstaan (is lastig want je bent moe). Dan of ik zit er 4 uur boven, check de watermaker, vul het logboek in, loop een rondje dek en doe misschien nog wat klusjes en stuur natuurlijk. Of ik ga broodbakken, kneden laten rijzen en bakken. Ik vind broodbakken best leuk maar de machine schoon maken is niet fijn werk. Dan ben ik om 9 uur klaar en probeer dan te slapen, dat lukt meestal niet. Dan help ik ook meestal de keukendienst met snijden. Ik vind het snijden heel leuk,

Jelle (de kok) heeft zijn eigen messen mee en er zijn nieuwe scherpe messen gekomen. Je moet eerst een examen afleggen voordat je daarmee mag snijden. Ik heb dat gedaan en vind het leuk om te doen. Om 5 uur ’s middags begint mijn wacht dan weer, of ik ben weer bezig met de boot of ik moet afval knippen. Afval knippen is niet heel erg maar kan wel goor zijn.

Schooldag: Tijdens mijn schooldag ben ik gewoon de hele dag bezig met school. Ik maak een planning voordat ik begin en bespreek met mijn mentor of de planning is gelukt.

Keukendienst: Als je keukendienst hebt hoef je je wacht niet te lopen, ook niet ’s nachts. ’s Ochtends zet je dan het ontbijt klaar en maak je de mensen die school hebben wakker. Na het ontbijt en de afwas begin je met het middag eten. Het middag eten is warm omdat dan iedereen wakker is. ’s Avonds eten we weer boterhammen.

Ik vind het hier heel erg leuk maar ben het gevoel van tijd wel verloren, gelukkig heb ik een horloge. Ik heb het virtuele doosje moederliefde nog niet nodig gehad. Wel begint het wat lang te duren. Half jaar is toch wel lang.

 Spannend al die surprises

 

Stop Koen

Mireille: samenvatting wat in de ouder app wordt gedeeld:

Ze hebben een man over boord oefening gedaan.

Onderweg mochten ze maar 1 x per week snel douchen, kraan uit met inzepen. Nu is dit eens in de 3 dagen. De temperatuur kan wel oplopen tot 35 graden, de patrijspoort kan ook niet altijd open ivm golven, tja…..

Het begint nu echt primitief te worden, o.a. de hagelslag, nutella en yoghurt zijn op.

Ze vangen wel vissen (mahi-mahi, deze vissen zijn wel 1 meter lang) goudmakreel, en deze worden smakelijk bereid.

Halverwege was er geen wind, ze mochten weer zwemmen, ook werd er film op zeil geprojecteerd midden op de oceaan. Tijdens sommige dagen was het overdag zo warm dat ze tijdens het dek schrobben wel 5 cm water (zout) op het dek hadden, heerlijk speel kwartier.

Locatie rond sinterklaas:

Halverwege

Blog Koen:

Hoi! We hebben gezwommen in de Atlantische oceaan. Zo’n raar idee, Het was wel nodig want het is hier bloed heet. Goed insmeren en ervoor zorgen dat je schoolboeken niet in de fik vliegen. De scheepsovername komt er ook bijna aan. Ik weet niet precies waar ik voor wil solliciteren maar het lijkt me fantastisch om kapitein te worden. Volgens mij mogen we drie beroepen kiezen, ik ga dan denk ik voor kapitein en kok, misschien nog stuurman of boots. Waarschijnlijk gaat het 48 uurs project niet door, dit vind ik wel jammer want het leek me echt leuk. Hier is een foto van Kaap Verde toen we met de pickup trucks door Kaap Verde reden. We hadden geen zwembroek bij dus dan maar een duik in je onderbroek. Het was een hele leuke dag.

Nu zie ik oor 15 dagen geen land meer. Dit vind ik best meevallen. Ik dacht we zien voor een maand geen land meer, maar tweeweken valt echt mee. Ik verheug me wel echt op de andere kant van de oceaan. Eigenreis, en expedities. Ik hoop dat we nog vaker kunnen zwemmen want het is hier echt warm, maar ik mag niet zeuren, bij jullie vriest het.Stop Koen

Mireille: Nu 3-12-16 zijn ze ongeveer halverwege:

De ouders hebben via whats-app ook contact met elkaar en er wordt veel gedeeld:

Sam (onze kapitein) was de 29e jarig en ter ere daarvan (en vanwege de ongelofelijke hitte) mochten we zwemmen! En omdat de wind ’s avonds totaal weg was hebben we een film op het dek mogen projecteren en die gekeken (ondanks dat het geen zondag was). (Halverwege stak de wind weer aan dus toen is de film in de salon verder gekeken). We hadden een walvisknuffel als cadeau gekocht op Tenerife en flessenpost aan de vislijn gedaan waardoor Sam dacht dat we (eindelijk) echt een vis hadden gevangen, hij vond het wel het wel heel erg leuk. (dankjewel Nikki)

Ook werd verteld dat er vele verjaardagen achter elkaar zijn, deze wordt uitgebreid gevierd, compleet met taart, maar na 5x chocolade taart was de wens toch ook eens een worteltaart.

SaS-story School at Sea 2016-2017 Regina Maris

De SaS-story is voor je ouders, vrienden, familie en school, maar bovenal voor jezelf!
Het team en jij schrijven hierin over je inzet, manier van samenwerken, zelfstandigheid en hoe je je ontwikkelt. Schrijf alles op wat jij voelt, denkt, belangrijk vindt, of gewoon wat je kwijt wilt. Het wordt een soort logboek/verslag waarin je terug kunt lezen hoe het team jou heeft ervaren tijdens dit project en waar je zelf hebt geschreven wat je ervaringen zijn en waarin en hoe je bent ontwikkeld. Het zal een boeiend document gaan worden dat je later met veel plezier zult teruglezen, dus maak er iets moois van!

ALGEMEEN
Wat is je motivatie om deel te nemen aan dit project?

Mezelf en de wereld ontdekken.

Welke zonnedoelen wil je aan het einde van dit project bereikt hebben?

Al mijn schoolwerk af. Motivatie hebben om te leren.

Mijn competenties

Goed zijn in iets! Of nog niet? Of kan het beter? De één is handig in het opschieten van een lijn, de ander schudt een vier-gangen menu uit zijn mouw en de volgende kan een wiskundeformule zonder probleem praktisch toepassen. Iedereen heeft verschillende competenties, deze kun je ook ontwikkelen.

Tijdens dit half jaar wil School at Sea jullie met name de onderstaande competenties laten ontwikkelen. Misschien vind jij dat er competenties bij moeten, vul het dan aan.

Zelfstandig denken en handelen, vaardigheden plannen en organiseren
Verantwoordelijkheid voor zichzelf en anderen, bereidheid om actie te ondernemen in lijn met jouw waarden
Samenwerking gecoördineerde acties richting gemeenschappelijk doel, terwijl je kijkt door de ogen van een ander
Begrip voor je medemens begrip voor afwijkende standpunten, andere culturen
Creativiteit vanuit het niets iets creëren
Zelfbewust zijn assertief, weten wie je bent, controle over uiting van je eigen impulsen en emoties Communiceren luisteren naar en begrijpen van anderen, informatie uitwisselen, duidelijk maken wat je wilt, bedoelt

Veel competenties hebben met elkaar te maken: als je begrip voor een afwijkend standpunt wilt krijgen moet je communiceren, wanneer je iets wilt organiseren moet je dat ook doen.
Bewust of onbewust, je zult jouw competenties tijdens School at Sea zeker gaan ontwikkelen. Het is echter niet makkelijk om dit te meten; een 10 voor communiceren omdat je altijd veel praat is een hele andere 10 voor communiceren wanneer je in weinig woorden goed duidelijk maakt wat je bedoelt.

Het verslag leggen over de ontwikkeling van je competenties ga je zelf doen; bijvoorbeeld door met één van je mede-sassers of een teamlid in gesprek te gaan, door over jezelf na te denken en concrete doelen te stellen (je weet wel, actie/aantal, tijd, plaats) , te reflecteren en er wekelijks een verslagje over te schrijven. We gaan je daar in het begin bij helpen, gaandeweg kun je het zelf doen.

Competentie is een verzamelnaam voor kennis, inzicht, houding en vaardigheid.

1 Amsterdam – Tenerife

Eerste weken aan boord 15 oktober – 3 november

Algemeen verslag

De eerste weken was ik zeeziek, heel zeeziek. Maar ik heb de kots ranklijst niet gehaald, ik kwam maar niet van de 0 af. Toen ik weer normaal kon nadenken was het super leuk. School en wacht om de dag, ik had wacht van 1-5. Dat was wel afzien in het begin, na een paar dagen wen je er wel aan. Het was wel heel mooi om de sterrennacht te zien. Het was alleen jammer als het bewolkt was, dan kon je niks zien en je nergens op oriënteren. Als er dan wel sterren waren en je moest naar de wc, had je wel mooi pis-uitzicht. Een nacht haalde we de 10 knopen zonder motor. Dat was super gaaf, we gingen toen ook heel schuin. Echt fantastisch. We hebben ook al dolfijnen gezien en een walvis. Ook hebben gezwommen in de oceaan. Op de SaS site staat er een blog van mij over het zwemmen. De groep is fantastisch.

Schoolwerk

Ik vind het moeilijk om overzicht te houden op mijn school werk, dan niet van wat ik af heb maar meer wat wanneer af moet. Ik denk niet dat dit een heel groot probleem gaat worden. Ik vind het ook lastig om lang geconcentreerd te blijven, ik doe hier namelijk meer dan thuis. Thuis krijg je les van de leraar en maak je een paar opdrachten. Nu moet ik alles zelf doen. Ik heb wel het gevoel dat het gaat lukken. Ik heb nog geen toetsen gemaakt.

Mentor Frank:

Schoolwerk:

Je hebt een duidelijke en goede gekleurde planning gemaakt met alle activiteiten die je aan boord moet doen. Dat heb je vooral erg zelfstandig gedaan. De planning is een mooi overzicht. Inmiddels ben je met verschillende vakken al aan de slag. Dan gaat het om maatschappijleer, economie, Engels, wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Je bent hard op weg. Ga vooral zo door.

Persoonlijk:

Ik vind dat je de eerste tijd een prima plek voor jezelf hebt gevonden aan boord. Je bent een sportieve, vriendelijke jongen en je eet veel! Je kunt serieus zijn en toch houd je ook wel van een lolletje. In de groep treed je nog niet erg naar voren. Je draait goed mee,

Wacht 5 – 1 uur

We hebben gestuurd, rondje dek gedaan en het logboek. Na een tijdje moesten we ook de watermaker controleren. Ik vond het niet heel moeilijk om te doen. Vooral goed opletten en alles geconcentreerd doen. We hebben nog niet veel echt zelfstandig gedaan omdat alles nog nieuw was. Het sturen was in het begin best moeilijk maar naar een tijdje oefenen ging het wel goed. Het logboek was niet erg moeilijk en de watermaker ook niet, dat was aflezen van de metertjes. Het rondje dek deed je altijd met zijn tweeën, je controleert dan of alle lijnen nog hangen en of er niks rondslingert op het dek.

 

Stuurman Sam:

In het begin van de reis liep je wat onzeker over dek, maar nu amper na een maand varen zie ik een lachend iemand aan dek, probeer nog wat concentratie bij de wacht te houden, en stel vragen als je iets niet snapt, dan leg ik het met alle plezier nog eens uit .

Keuken

In de keuken hebben we gekookt, en erna afgewassen. Ik vond het koken echt heel leuk maar het afwassen…. Dus als er scheepsovernamen is ga ik misschien voor kok. Het snijden was leuk, de marinade maken was leuk, koken is leuk. Samengevat: fantastisch.

Spaans

Ik vind sommige Spaanslessen best leuk, maar over het algemeen, het leren, de woordje, ik vind talen niet leuk. Ik heb er nog niet veel aan gehad, de kinderen van de uitwisseling spraken namelijk beter Engels dan wij Spaans.
Docent Spaans:
Je inzet is wat wisselend. De ene keer doe je enthousiast mee en de andere keer lijk je het allemaal niet zo serieus te nemen. Dat is jammer, want met meer inzet zul je merken dat het spreken je gemakkelijker af zal gaan.

Expeditie El Teide

We begonnen met inpakken van de tas. Ik had niet heel goed ingepakt, ik had geen thermo kleren en te veel toilet artikelen. Een goede les voor de volgende keer. Nou de tocht verliep goed, mijn tas was dus wel te zwaar, maar andere hebben wat gewicht overgenomen. Zo kwam ik toch nog best snel bij de berghut aan. Ik vond dat we het als groep erg goed hebben gedaan, er zijn ook nog kinderen terug gelopen om te helpen. De leraren hadden echter een ander beeld dus kregen we nog een preek dat we elkaar moesten helpen. Nouja so be it. De dag erna was het vroeg opstaan voor de zonsopkomst. Ik had het erg warm tijdens het klimmen, ondanks dat ik geen thermo kleding aan had. We moesten wel bij elkaar blijven dus hadden we veel pauzes, tijdens de stops kreeg ik het wel wat koud. Het laatste stuk was killing, ik kreeg last van astma, niet normaal. Gwen heeft me toen mentaal gesteund. Zo heb ik de top toch nog voor zonsopgang bereikt. Nu kreeg ik het toch wel echt koud, maar weer schoot Gwen me te hulp, ik mocht namelijk met haar de slaapzak delen. In 1 woord samengevat: Fantastisch.

Begrip voor je medemens: Iedereen heeft elkaar geholpen, degene die sterker waren en sneller hebben de andere goed geholpen.
Samenwerking: Iedereen heeft dus samengewerkt om met zijn allen boven te komen. We zijn misschien niet tegelijk boven gekomen, maar we zijn wel boven gekomen, allemaal. Communiceren: Het communiceren ging echter niet zo goed, er is een paar keer niet goed gecommuniceerd. Daardoor liepen sommige door. Dit had beter gekund, maar dat het fout ging hoeft niet te zeggen dat we SaS nog niet begrijpen, want hier leren we ook van.

Uitwisseling met het IES Alcalde Bernabéc Rodríguez in Santa Cruz

De uitwisseling was wel leuk, we hebben gesport op de school. We spraken vooral Engels omdat ze best goed Engels spraken en wij niet zo goed Spaans. Ik heb wel geprobeerd Spaans te spreken. In de middag kwamen ze op het schip. Ik begeleidde ze in het kluivernet, dat was leuk om te doen. Ik blijf niet contact houden met ze. Het was wel heel gezellig en we hadden veel plezier.

Mijn competenties

Samenwerking: We gaan steeds beter samenwerken, de groep word steeds hechter. We weten nu wat de andere wel kan hebben en wat niet.
Communiceren: Ook communiceren we steeds beter, het word meer één groep in plaats van meerdere kleine groepjes. Je kan met elkaar praten als er iets is. Ook gaat non-verbale communicatie erg goed met sommige mensen.

Begrip voor je medemens: Zoals ik al zei weten we wat iemand wel kan hebben en wat niet. Zo hebben we het met elkaar afgestemd dat het leuk blijft.

Mijn eigen visie op het eerste deel van de reis, Amsterdam-Tenerife

Het gaat fantastisch, ik voel me thuis en alles verloopt goed. Ik dacht echt dat ik het thuis zou missen, maar dit is echt thuis geworden. Ik heb nog geen tijd gehad om thuis te missen. Ik vind het soms wel moeilijk om zelfstandig school te doen. Maar daar wordt aan gewerkt en dat gaat goed komen.

 

En dan wil ik dit ook nog even kwijt:

Fantastisch.

Kaap Verdië

Start Koen                            

Hoi allemaal, we zijn weer lekker aan het varen. We zijn dit stuk (van Tenerife naar Kaap Verdië) helemaal zeilend aan het afleggen. Dat is natuurlijk fantastisch. Ik heb nu wacht van 5 tot 9. Mijn ritme is dus minder erg verpest dan toen met de wacht van 1 tot 5. Ook zie ik de zonsopgang en zonsondergang met mijn wacht. Wel jammer dat het bewolkt is waar we varen. Wel is onze taaldocent afgestapt op Tenerife omdat ze het te zwaar had. En ja hoor, de proefwerken die ik binnen heb, zijn van de taalvakken. In Kaap Verdië komt gelukkig al weer een nieuwe talen docent.

De el Teide was een zware klim, ik kreeg veel last van astma. Maar het gaf wel een goed gevoel als je de zonsopgang zag op de vulkaan.

Het afdalen deden we jammer genoeg niet omdat er slecht weer aankwam. Dan maar met de kabelbaan. We waren nu natuurlijk veel te vroeg beneden dus gingen we nog wachten op de bus. Bij de boot aangekomen moesten we onze tassen uitruimen om de checken op kakkerlakken. Gelukkig niks gevonden. Wel waren er luizen aan boord, die zijn nu weer weg. Ik had zelf gelukkig geen luizen. Geen lekker haar ofzo.

Ook heb ik vandaag de usb van de familie Smit  (broer mama) bekeken. Bedank ze maar heel erg. Zijn leuke foto’s van mijn jeugd.

(Vrijdag 6 uur) We liggen nu voor anker voor Kaap Verdië te wachten tot we in de haven mogen. Ik heb van 5-9 dus heb ik nu ankerwacht van 5-7. Leek me meteen een goed moment om mijn sailmail bij te werken. Je ziet vanaf de boot allemaal lichtjes van de stad. Het ziet er uit als een kerstboom.

Vandaag waren we op Kaap Verdië, het was zo anders dan in Tenerife. Veel armoediger.

Het was wel leuk, we hebben rondgelopen.

Ik heb wat feestartikelen gekocht voor mijn aankomstdag. Beetje vroeg maar het was goedkoop. We moesten onze telefoons inleveren en toen bleek dat de sailmail nog niet de deur uit was gegaan. Vandaar dit extra stukje. Ook kwam iemand met het 48 uurs project. We moeten dan met een groep in 48 uur een film maken. Mijn eerste keuze is script schrijven, mijn tweede acteren en mijn derde editen. Het lijkt mij super leuk om te doen. Ook heb ik wat animaties gemaakt met powerpoint. Mijn langste is meer dan 200 pagina’s die je dan na elkaar speelt. De animatie duurt niet zo lang, maar de tijd die ik erin heb gestoken wel. Ik heb zelf het verhaal verzonnen, zelf gedigitaliseerd en ontworpen en in verschillende posities gezet zodat er een animatie ontstond. Ik vond het super leuk om te doen. Misschien is er een beroep die er iets mee te maken heeft. Mijn schoolwerk lijd er niet onder, ik doe het tijdens mijn wachtdagen als ik te moe voor school ben. Het was in iedergeval super leuk deze eerste maand en ik verheug me op de grote oversteek.

Morgen gaan we in pickup wagens over Kaap Verdië rijden dat lijkt me erg leuk.

 

 

Waarschijnlijk tot volgende week! We vertrekken maandag (28-11) alweer, de grote oversteek!

Stop Koen

Prachtig landschap:

Prachtige flora:

Eindelijk de telefoon!

Foto’s van de pick-up truck

Onderstaand zijn de buren.

Er wordt weer veel voorraad binnen gebracht en opgeruimd voor de grote oversteek.

Op 28-11-16 13.00 uur zijn ze vertrokken

Op weg naar Kaap Verdie

Donderdagavond 17-11-2016 hebben wij Koen aan de telefoon gehad, hij vertelde dat ze de volgende ochtend zouden vertrekken. Hij had er zin in, Tenerife had hij nu wel genoeg gezien, op naar het volgende avontuur. Ze hadden nu een vrije avond en ging gezellig de stad en in s’avonds een hapje eten. Ze hebben ook eigen geld bij waar ze de hele reis mee moeten doen. Hij vertelde dat hij een nieuwe wacht heeft, deze is van 5.00 uur tot 9.00 uur en van 17.00 uur tot 21.00 uur en de dag erna gewoon school of keukendienst of je was doen of…. weinig vrije tijd dus. Tussen de wachten door ook gewoon school. Het voordeel van deze wacht is, mits je meteen na je wacht naar bed gaat, een normaal slaapritme kunt aanhouden, dat is minder vermoeiend dat zijn vorige wacht. In deze vroege wacht bak je het brood en versnipper je het afval. En natuurlijk aan het roer staan, de koers uitstippelen, de machinekamer etc controleren. De hutindeling is veranderd, de groepjes van de wacht en de hutindeling, het koken, poetsen etc veranderen steeds zodat je iedereen goed leert kennen en er geen kliekvorming ontstaat. Koen vond de keukendienst ook heel leuk, alleen het afwassen minder.

De reis is vermoeiend maar hij was goed bijgetankt op Tenerife, de beklimming van de El Teide was wel een uitputtingsslag maar een geweldige ervaring, Koen was trots dat hij het had gehaald, het was boven erg koud en hij had zijn thermo ondergoed vergeten. Tja…

Tijdens de uitwisseling hebben ze veel sporten gedaan, badminton, soort hockey,  stoelendans, koekhappen en ook nog geprobeerd met de landvast over een bolder heen te gooien. Superleuke dag.

Koen klonk erg goed en blij aan de telefoon, daar wordt je als ouders ook helemaal gelukkig van.

Mieke van School at Sea is een paar dagen naar de boot geweest en heeft nog leuke foto’s doorgestuurd, dankjewel!

Op Tenerife is weer flink ingeslagen om de tocht naar Kaap Verdie te overbruggen, er werd ook flink wat fruit ingeladen.

Er komt een busje met de bestelling, iedereen vormt een rij en dan wordt alles doorgegeven. Erg fijn om te weten dat ze zo goed eten.

Natuurlijk wordt tussen alle andere werkzaamheden door ook aan school gewerkt.

De nieuwe bestemming, de wind staat weer gunstig en genoeg, ze gaan weer gemiddeld 7,5 knopen, het is windkracht 5 en de temperatuur is 22 graden.

Het leven aan boord is zwaar, zeeziek, constant ben je ergens mee bezig, het is strak georganiseerd, er zijn veel regels aan boord, strenger dan op het land. Je leert veel extra’s, geen privacy. Ook veel de leerkrachten zijn natuurlijk zeeziek zijn, heimwee ervaren en constant aanpassingen doen aan de veranderende omstandigheiden, chapeau .

Onderweg:

 

 

 

 

 

Verblijf op Tenerife, uitwisseling en beklimming El Teide

 

Jeroen is de projectleider van School at Sea en hij zet regelmatig foto’s op een speciale site.

Hieronder wil ik graag een paar (heleboel) delen, ik heb verder nog geen contact gehad met Koen na de beklimming maar onderstaande foto’s zeggen genoeg.

Presentatie schip

Alle zeilen moesten eerst keurig worden opgerold, maar filmpjes maken is zeer belangrijk voor het thuisfront.

Tussendoor werd er gewoon gewerkt aan school

Tijd voor de kapitein om zich te ontspannen

Stress met telefoon opladen op het moment dat ze naar huis mogen bellen.

Summier overzicht uitwisseling

Er werd als dank een feestmaal voorbereid op het schip met Nederlandse lekkernij.

En s’avonds een bbq

Afgelopen weekend hebben ze de El Teide beklommen, ze werden afgezet bij het informatiecentrum met prachtig weer en hun backpack goed gevuld.

Koudddddd

Ze zijn eerst tot een bepaalde hoogte gelopen waar een trekkingshut staat, daar hebben ze overnacht en de volgende ochtend heel vroeg en heel koud in het donker doorgelopen om de prachtige zonsopkomst te zien. Helaas een beetje mistig

Ik ben erg benieuwd naar de verhalen van Koen. De Sasstory komt er ook aan.

Ze vertrekken as vrijdag naar Kaap Verdie dus ik heb goede hoop dat ze as donderdag hun telefoon nog even krijgen.

Vandaag is Guus jarig en dat wordt ook uitgebreid gevierd.

 

 

 

Horrorverhaal en prachtige foto’s

Iedere (bijna) dag schrijf 1 student een algemene blog van de dag.

Koen was 1-11 aan de beurt en deze wil ik jullie niet onthouden:

4 KM water onder je voeten. Welkom bij de epische, fantastische HORROR verhalen van Koen Roijen. Vandaag was het zo ver, zwemmen in de oceaan. Dat is niet zoals een zwembadje, nee nee, dat is zoals een heel diep zwembad. Nou ja met andere woorden lekker zwemmen met 4 km onder je. We sprongen van het hoogste plankje van de ladder
(hoger mochten we niet gaan) Buiten dat dat natuurlijk awesome was, is de echte super coole, geweldige, fantastische vraag: Wat bevind zich er tussen jou en de bodem van de oceaan? Wat is er in die blauwe leegte van mysterie en bedrog. Wat tuurt er in de diepte, wat houdt jou in de gaten? Wellicht iets enorms, of iets kleins maar dodelijk. Iets dat je ieder moment kan grijpen en meesleuren in de blauwe, oneindige leegte. Wat is het wat echt de oceaan deining veroorzaakt? En wij (jullie familie/vrienden) hebben daar in gezwommen en gespeeld en gelachen. Onwetend van alle verhalen, mythes of zelfs gebeurtenissen die er zijn voorgevallen. Doen jullie nu nog een oogje dicht? Nee ik ook niet. Nee grapje het was heel erg gezellig en cool om te doen. En natuurlijk zal er niks gebeuren… toch… of niet…?

Verder wil ik graag onderstaande foto’s met jullie delen:

Bij Frankrijk was het erg ruig weer, kijk hoe schuin de boot gaat.

De golven waren zo hoog dat ze compleet over het dek rollen, Koen staat rechts met de gele capuchon.

Kijk hoe schuin de jassen hangen

De lampen hangen wel recht de rest is schuin…, kaartspellen gaan gewoon door. Toen ze aan land gingen waren ze nog steeds gewend om een anti slip matje te gebruiken onder hun kopje.

Bananen voor onderweg, je neemt ze groen mee en halverwege zijn ze eetbaar als de rest van het fruit op is.

Deze zelfgevangen inktvis eten ze toch niet op?

Prachtig toch.

Een paar bloggen terug was de foto van de kamer zonder alle spullen, nu met, zoek de verschillen.

De hoogte in om te kijken of er al land in zicht is.

Land in zicht

De 1e avond na aankomst hadden ze vrije tijd, ze belde naar huis, zie vorig blog en ze gingen uit eten met z’n allen. Koen had het goed naar zijn zin.

Eenmaal weer aan wal wordt er weer veel gesport, het planken bleven ze ook aan boord doen. Aan wal werd er weer gerend en andere sporten beoefend, op het schip beweeg je relatief weinig.

Een overleg.

Lunch

Geweldig toch, film kijken op het zeil

Nogmaals dank aan Anja en Ernst-Jan voor de vele leuke foto’s, ze zijn weer naar huis.

Onderstaand filmpje is ook een must om naar te kijken:

Land in zicht

Vandaag zijn ze aangekomen in Tenerife om half 8 s’morgens in een record tijd van 12,5 dagen in een rak.

Een vriendin was toevallig in Tenerife omdat haar dochter ook met een boot (de Gulden Leeuw) zou aankomen, echt mega toevallig en ze heeft mij veel leuke foto’s door geappt, dankjewel Anja en Ernst-Jan. Hun zoon zat 2 jaar geleden samen met Fleur op de boot.

Ze mogen bijna hun benen strekken maar eerst moet het hele schip worden gepoetst.

Yes weer vaste grond onder de voeten, even lekker een sprintje trekken.

De reis is echt voorspoedig gegaan, er was een momentje van geen wind en toen mochten ze zwemmen.

Onderweg ook veel dolfijnen gespot.

Wij als ouders volgen de boot via Marina Traffic op de voet.

Om 15.00 uur na het poetsen van de boot kregen de kids hun telefoon. Ze zijn naar de Md gelopen maar daar was de wifi slecht, toch maar even bellen want je wilt wel zijn stem horen. Een half uur laten ging de telefoon en Koen zat in het gemeentehuis met de hele bende, allemaal op een rij te bellen via wifi en foto’s te bekijken.

Het gaat heel erg goed vertelde Koen, hij is alleen erg moe van de wacht van 1 tot 5 uur s’nachts om de nacht, ze zijn met z’n vieren maar 2 kunnen niet zo goed koers houden dus Koen doet 2 uur en een andere jongen ook 2 uur, midden in de nacht als je niets ziet behalve het schermpje voor je is dat erg lang en vermoeiend.

Het eten is heerlijk, de groep is leuk, hij is helemaal happy. We hebben heerlijk lang gekletst over van alles en nog wat. Het was heerlijk om zijn stem te horen, fijn om te merken dat hij goed in zijn vel zit en dat hij het super naar zijn zin heeft. Gaaf

Ze gingen nu snel naar de supermarkt want de voorraad  lekkers was op, let op dit is niet allemaal voor Koen! Ze hebben een budget meegekregen voor een half jaar en daar moeten ze het mee doen. (gelukkig)

 

Geen woorden nodig, ok 1 dan: prachtig

 

 

 

Fcking vet

Locatie maandag 24-10-16

Seamail  1 Koen:

27-10 Heeyy!! Ik was zo’n 7 dagen zeeziek. Ik hoefde echter niet over te geven. De laatste paar dagen werd ik alleen zeeziek als ik binnen zat, ik heb mijn planner dus ook nog niet af. Morgen begint mijn eerste schooldag, hopelijk is het rustig weer. Deze sailmail gaat ook moeizaam maar het lukt wel. Van de andere kan boeit de zeeziekte geen ene fuck. Want we begonnen gewoon meteen met zeilen en gaan meteen door naar Tenerife. Dat is gewoon fcking vet. Ik had vannacht wacht van 1-5, dat is echt slopend. Wel haalde we een snelheid van 10 knopen. We hebben ook al dolfijnen gezien, sommige hebben dat op camera gekregen. Het eten hier is verbazend lekker, boven verwachtingen. Ook het zelfgebakken brood is best lekker. Wel ben ik hier echt aan het afkicken van vlees. We eten namelijk 2-3 keer vegetarisch in de week. Ik denk dat dat moeilijker is dan de zeeziekte ?.  Misschien hoefde ik wel niet over te geven omdat ik het vlees binnen wilde houden. Ik heb maar 1 pilletje genomen en dat was zodat ik wat kon eten. Ik wilde namelijk niet verslaafd raken aan zeeziekte pillen.

Voor de rest is niet veel interessants gebeurd. Ik denk dat ik met scheepsovername voor kapitein, 1e stuurman of kok ga solliciteren. Mijn inspiratie begint nu wel echt op te raken. Hoe gaat het bij jullie? Is Maddox vervelend ’s ochtends omdat hij later eten krijgt? Busan en Ollie lief? Hoe gaat het met Snorrie? Gaat de uitbouw van het huis door? En hoe gaat het met jullie natuurlijk?! Ik houd heel veel van jullie maar ik kan nu echt niks meer verzinnen. Het is hier in ieder geval heel gezellig! Stop Koen

Spaanse les aan boord

Uitleg windrichtingen

Mireille:

Heerlijk om te lezen dat hij er ontzettend veel zin in heeft. Er zijn wat andere reacties van blogs gedeeld op onze ouder app groep dus ik kan wel iets meer vertellen. De golven waren soms wel 10 meter hoog en soms windkracht 7, de maximale snelheid was 13,4 knopen (ongeveer 26 km).  Andere schrijven weer dat het fysiek heel zwaar is, de nachtwacht slopend en bepaald geen fun-reis, bedden zijn soms nu al nat. De uitzichten zijn geweldig en het schip besturen voelt geweldig!

 Ze zijn nu al vlak bij Porto, ze gaan waanzinnig snel

Vakmanschap, netvlechten en broodbakken

Veel voorraad kaas en hagelslag, op is op.

Wij sturen ook 1x per week een sea mail en vertellen dan over de zaken die hier gebeuren zodat ze een beetje feeling houden met thuis en de vragen die hij stelde het is toevallig al beantwoord in de mail die ik donderdag heb verstuurd. Toeval? Nee, ken je kind…….

Afscheid

Onderaan de mooie foto’s van het afscheid vandaag maar eerst een leuk verslag van de afgelopen week. Het schip lag deze week aan de kade en deze week werd gebruikt voor diverse zaken: Dit is een verslagje welke we van Alieke mochten ontvangen:

Hallo allemaal,

Vanmorgen (dinsdag 18-10-16) heeft de groep voor de 2e keer een presentatie gekregen van Francien, onze oud Sasser die nu diëtiek studeert. Daarna hebben de leerlingen de testen gemaakt van ons onderzoek om vervolgens naar de OBA te gaan voor het voorbereiden van presentaties van alle bestemmingen. Wat is de staatsvorm, wat zijn de import- en exportprodukten, wat zijn de culturele activiteiten, welke flora en fauna vinden we er etc etc. Vanmiddag doen ze verder nog een stadswandeling en vanavond gaan de leerlingen aan het werk met het maken van de schoolplanning, en allerlei handige lijstjes voor onderweg, je leest het, ze worden goed bezig gehouden. Groetjes Alieke (werkzaam bij SAS)

Mieke (werkzaam bij SAS) stuurde ons nog wat leuke foto’s door:

Samen avondeten, (Koen rechts achterin) als je keukendienst hebt dan ben je per dag daar ongeveer 6 uur mee bezig maar dit zal wel sneller gaan naarmate de weken/maanden volgen, nu worden ze nog geholpen door een kok maar hij gaat halverwege naar huis, dan moeten ze het zelf doen.

Ze krijgen les in zeilen, knopen maken. Onze waterscout en zeiler bekijkt dit allemaal met een grijns. (links achterin) S’middags hebben ze een stadswandeling gemaakt.

Het is een toffe groep, iedereen kletst gezellig met elkaar. Ze doen ontzettend veel op een dag, natuurlijk storen, (de voorraad inruimen), veel informatie verwerken, natuurlijk hun eigen slaapplek inruimen, maar er was ook tijd voor voetballen en frisbeeen op de kade.

In een ruimte staan 2 stapelbedden en onder het onderste bed is ruimte voor je 2 kratten schoolspullen en de rest leg je onder je matras of aan het einde van je matras. Er is een wasbakje met plek voor je tandenborstel en aan het einde van de bed is een klein kastje voor je spullen. Koen heeft nu het bovenste bed niet onder een patrijspoort.

In deze ruimte slaapt de projectleider en aan dit tafeltje worden de proefwerken gemaakt, dit is helemaal voor in het schip en hier wordt je niet gestoord.

Vandaag was de grote dag, we zaten al om 7.00 uur in de auto want we moesten in Den Bosch nog een vriendin van Fleur oppikken, Bibi is 2 jaar geleden ook meegevaren. We waren keurig om 10.00 uur in Amsterdam en we zouden om 11.00 uur vertrekken, dat liep iets anders. Eerst moest er nog iets aan het stuurhuis worden gerepareerd, ondertussen was het zeker 12.00 uur. De motor stond aan om te vertrekken toen ze ontdekten dat er iets in de schroef was gekomen. Sam, de kapitein had zich net gedoucht omdat hij onder de olie zat kon nu zijn wetsuit aantrekken. Op de foto kun je zien wat er schroef zat, Koen moest het vlot vasthouden waar de werkers opstonden.

 

Eenmaal vertrokken hebben we een heerlijke trip gehad, we kwamen rond 16.00 uur aan in IJmuiden, onderweg natuurlijk al de nodige knuffels uitgedeeld.

 

Toen we aankwamen in IJmuiden stond Fleur als klaar met friet voor Koen want gaat hij lang niet meer proeven. Bart en Astrid met de kids zijn speciaal naar IJmuiden gekomen om afscheid te nemen, ze hebben lang gewacht om Koen uit te zwaaien, ze hadden een prachtig zelfgemaakt Amulet meegenomen, een ketting van pasta (voor als de voorraad op is) met een zwemband van lego en een usb stick met leuke foto’s van vroeger, echt leuk.

Toen was het echte afscheid toch echt gekomen, nadat we eerst nog een keer 1 uur moesten wachten omdat het koffiezetapparaat kapot was gegaan en hij kon echt niet zonder koffie.

Zwaaien en heel veel plezier lieverd…………

Ze gaan nu meteen doorvaren naar Tenerife, ben benieuwd naar de volgende verhalen……….

Op mijn Facebook is een prachtig filmpje te zien van het vertrek.

 

 

Naar Amsterdam, voorlopig afscheid

Het is zover, vandaag hebben we Koen naar Amsterdam gebracht en afgezet bij de Regina Maris, als 1e moest hij zijn telefoon inleveren. Vandaar dat ik (Mireille) nu de blogs van hem ga verwerken. Hij krijgt af en toe zijn telefoon en 1x per week ontvangen wij een seamail, deze zal ik allemaal verwerken in de blogs.

Gisteravond zijn we eerst nog heerlijk gaan uiteten met z’n viertjes, een super avond.

Vanmorgen was het dan eindelijk zo ver, de grote dag! Eerst kwamen Oma Henny en Hans nog op visite en Miekie, Koos en Max, dat was super, heerlijk vlaai gegeten. De afgelopen week zijn nog diverse vrienden/vriendinnen langs gekomen om afscheid te nemen, zeer lief.  Om 12.00 uur waren we vertrokken en alle bagage paste maar net in de auto,

Ruim op tijd waren we in Amsterdam, en de bagage werd verzameld.

Nieuwe t-shirt en SaS vest werd aangemeten,

Nog even wat foto’s ter herinnering:

Nog wat knuffels:

As vrijdag nemen we echt afscheid in IJmuiden maar de 1e paar huilbuien heb ik al achter de rug…..

Duurt te lang

Deze week is alles voor de laatste keer voordat ik ga. Zaterdag was de laatste opkomst van waterscouting. Het was een erg leuke opkomst, ik had getrakteerd op cake met slagroom en smarties. Erna zijn we friet gaan bakken. Iedereen wenste me veel plezier.

Gister gingen we voor de laatste keer met de hond wandelen door het bos. We speelden verstoppertje, wij verstopten ons en de hond ging ons dan zoeken. Als tussenstop zijn we soep gaan eten. Eenmaal thuisgekomen zijn we gaan inpakken. Gelukkig hebben we een paklijst, want het is heel veel.

Vandaag was de laatste maandag voordat ik ga. De dagen duren heel erg lang want ik kan niet wachten. Ik heb er ongelofelijk veel zin in. Maar er moet ook nog veel gebeuren. Ik moet nog naar de kapper, ik krijg de laatste spullen voor school en er komen nog vrienden langs. Vrijdag gaan we nog heerlijk uiteten want vanaf zaterdag kan dat niet meer. Want dan leren we zelf eten te koken voor een grote groep. Na 3 maanden gaat de kok naar huis en moeten we het zelf doen.

Ook nog twee proefwerken, ik kan me bijna niet meer concentreren.

Medewerking B.C. Broekhin

Ik werd verrast toen ik Facebook opende, ik ben heel blij dat BC Broekhin zo goed meewerkt om mijn reis mogelijk te maken, echt dank jullie wel hiervoor.

Ik kan gewoon niet meer wachten om te gaan, mijn moeder heeft in elk kledingstuk (incl. 28 sokken etc) een labeltje genaaid, dankjewel mam!

Mijn kamer is nu een grote verzameling van kleren, zeilspullen, slaapspullen snorkel etc. Ik tel af…….

Informatie-avond

Op 15 september hadden we een informatie-avond voor alle ouders en de geselecteerde leerlingen in Driebergen. Mijn moeder en ik op een bloedhete donderdagmiddag met de trein via Utrecht naar Driebergen. In Utrecht nog even een tussenstop voor de laatste spullen te kopen, ik ben het afgelopen jaar 10 cm gegroeid en ik denk dat ik tijdens te reis nog wel doorgroei dus nieuwe broeken waren erg welkom.  Eenmaal aangekomen in Driebergen was mijn vader er ook. We waren te gast bij het IVA en meteen voelde ik weer de klik met mijn medereizigers toen ik ze zag. De ouders maakte ook allemaal kennis.

Het was een erg leuke avond, we ontmoette de leraren en iemand kwam vertellen over voeding.  Mijn ouders vonden het ook leuk om te andere ouders te ontmoeten. Ik kan na deze avond gewoon niet meer wachten om te gaan. We moeten wel nog veel voorbereiden, op het schip moeten we natuurlijk wel weten aan welk school werk we moeten werken en wanneer we welke proefwerken kunnen verwachten.

De ouders:

Yes!

Na het 2e selectieweekend zouden we via de mail horen of we waren geselecteerd, ik was er wel van overtuigd dat ik werd geselecteerd maar de definitieve mail was toch echt fijn. We zaten op dat dat moment aan de andere kant van de wereld in Australie met 8 uur tijdsverschil. We wisten dat rond 30 augustus de mail zou komen. De avond van te voren een restaurantje opgezocht met Wifi maar nog geen bericht. De volgende ochtend meteen via de telefoon van mijn vader dataroaming aangezet en jawel hoor het bevrijdende mailtje, mijn ouders en mijn zus kwamen me feliciteren. Het bijzondere is dat we die dag ook een zeiltocht gingen maken op de Great Barrier reef en over 6 weken vanaf die dag zou ik vertrekken naar het Caribisch gebied totaal de anderen kant op. Wauw.

Sponsoren zoeken en geld verdienen

Een van de doelen van School at Sea is om je eigen fondsen/geld bij elkaar te verdienen/sprokkelen.
Bij het kopje sponsers kun je zien wie mij gesponsord heeft en daarnaast moest ik ook zelf geld bij elkaar verdienen.
Aangezien we over een jaar naar een ander huis gaan vond mijn moeder het een goed idee om alvast het huis op te ruimen en alles wat ik verkocht op Marktplaats was voor mij, dat heeft ze geweten. Ik heb mijn drumstel verkocht, ik oefende eigenlijk niet thuis. Mijn oude slaapkamer stond overal door het huis verspreid, alleen het bed stond nog in mijn slaapkamer. Ik heb dus mijn hele slaapkamer verkocht en slaap nu op een matrasje op de grond, ach ik ga toch een half jaar het huis uit.
Verder heel veel boeken, spellen en nog veel meer, het huis ruimt lekker op zo.

Met mijn eigen motorbootje heb ik mensen rond gevaren tegen betaling, erg leuk met het mooie weer. School at Sea zelf vond het ook een goed idee.

Selectie Weekend

Op 3 juli ging het selectieweekend van start. We kregen er eerst een lekkere kop soep met boterhammen. Na het bijkletsen gingen we een legertent opzetten. En ja hoor, lekker in de regen. De tent opzetten verliep soepel en ging aardig snel, met hier en daar nog wat slimme opmerkingen zoals:’Jongens, het is een tent.’ De tent opzetten was een van de vele teamopdrachten. Het was dan wel een selectieweekend, maar we leerden erg veel en hadden natuurlijk heel veel fun samen!